«Μη αναστρέψιμη» κρίνεται η δημογραφική κατάσταση για αρκετές περιοχές της χώρας, ανάμεσά τους και δημοτικές ενότητες του νομού Έβρου.
Τελευταία δημοσιευμένη ανάλυση των «Δημογραφικών Νέων», που επιμελούνται οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βύρων Κοτζαμάνης και Βασίλης Παππάς, αποτυπώνει τις περιοχές που φαίνεται ότι δεν θα έχουν “αύριο”, καθώς τα φυσικά ισοζύγια γεννήσεων/θανάτων που παρουσιάζουν, μαζί με τη γερασμένη ηλικιακή σύνθεση του εναπομείναντα πληθυσμού τους, δεν αφήνουν περιθώρια για πρόβλεψη παρουσίας μόνιμων κατοίκων μετά από 20-30 χρόνια.
Τα στοιχεία και τα συμπεράσματα που δημοσιοποιήθηκαν πριν λίγες ημέρες στα «Δημογραφικά Νέα» αφορούν την εξαετία από το 2014 έως και το 2019, δηλαδή την προ-covid περίοδο, και η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι για τις περιοχές που «αδειάζουν» από ζωή, η κατάσταση από το 2019 και μετά, έχει επιδεινωθεί σημαντικά.
Μιλώντας στην ΕΡΤ Ορεστιάδας, ο κ. Βύρων Κοτζαμάνης, καθηγητής Δημογραφίας και Επιστημονικός Υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος “Δημογραφικά Προτάγματα στην Έρευνα και Πρακτική στην Ελλάδα», που χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ), ανέφερε πως «και οι εθνικοί μέσοι όροι δεν είναι αισιόδοξοι, για ορισμένες γεωγραφικές ενότητες της χώρας όμως, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δυσοίωνα».
Ο ίδιος υπογράμμισε πως «η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με οριζόντια μέτρα, αλλά θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν μία σειρά ιδιαιτεροτήτων της κάθε περιοχής και όχι μόνον οι βασικές συνιστώσες», που είναι η γονιμότητα, η θνησιμότητα, η εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση. «Το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικό και σίγουρα δεν είναι της τελευταίας δεκαετίας της κρίσης, αλλά το αποτέλεσμα των πολιτικών μεταπολεμικά, από τις οποίες έλειπαν οι προβλέψεις της περιφερειακής ανάπτυξης και οι δημογραφικές πολιτικές».
Όπως σημείωσε ο κ. Κοτζαμάνης, «τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί μας άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά», τόνισε ωστόσο ότι «τα μέτρα που έχουν παρθεί, όχι μόνο επειδή είναι οριζόντια αλλά και επειδή είναι αποσπασματικά και επιδοματικού χαρακτήρα, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικά, και σίγουρα δεν αντιστοιχούν σε αυτά που θα έπρεπε να γίνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ισοπεδώνουμε όσα έγιναν».
