Βιώνουμε μια περίοδο μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών. Όποιος δεν το καταλάβει, απλά θα τεθεί στο περιθώριο της ιστορίας. Αυτό που έβγαλε τους πολίτες στις διαδηλώσεις το τελευταίο χρονικό διάστημα μπορεί να ήταν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, αλλά οι ρίζες είναι πολύ βαθύτερες…

Οι πολίτες δείχνουν ότι «δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό». Δε βολεύονται με μια ηγεσία η οποία σχεδόν ποτέ «δε γνωρίζει» τι γίνεται στις υπηρεσίες που προΐσταται (από την ΕΥΠ έως τον ΟΣΕ), δεν έχει καμία ευθύνη (άντε να δεχτούνε ότι όλοι φταίμε, άρα δεν φταίει κανένας), δε δέχεται ότι οι επιλογές της γίνονται με κομματικά κριτήρια (ο κόσμος «το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι»), δεν αναγνωρίζουν ούτε τα αυτονόητα (όπως το ότι δεν υπήρχε τηλεδιοίκηση στα Τέμπη) και απλά πιστεύουν ότι μπορούν να κρύβονται εσαεί πίσω από ΜΜΕ καλοπληρωμένα (από λίστες τύπου «Πέτσα») και από δημοσιογράφους οι οποίοι συμπεριφέρονται ως κυβερνητικοί εκπρόσωποι.

Οι πολίτες έστειλαν μήνυμα στην πολιτική ηγεσία, στα ΜΜΕ, στους διάφορους θεσμούς ότι απαιτούν πολλά να αλλάξουν στη ζωή τους. Οι κυβερνητικοί κάνουν ότι δεν κατάλαβαν τι φώναζε ο κόσμος στους δρόμους και ερμηνεύουν τα κοινωνικά αιτήματα ως επιβεβαίωση της πολιτικής του ακραίου νεοφιλελευθερισμού… Ο κόσμος φώναζε για ασφαλείς μεταφορές και αυτοί το μετέφραζαν «φταίνε οι συνδικαλιστές και το κράτος, δώστε τα όλα στους ιδιώτες»…

Όμως τίθενται πολλά ερωτήματα:  

– Ποιος μπορεί να κάνει πράξη τα αιτήματα των πολιτών;

– Ποιος μπορεί να αλλάξει το κράτος και να το θέσει στην υπηρεσία των πολιτών;

– Ποιος μπορεί να μας οδηγήσει στη δίκαιη ανάπτυξη;

– Ποιος μπορεί να αποκαταστήσει το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών;

Εμείς πιστεύουμε ότι τίποτα από αυτά δεν μπορούν να κάνουν όσοι ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση. Αυτοί που για δεκαετίες οικογενειακά σιτίζονται από την εξουσία, αυτοί που για δεκαετίες διόριζαν την κομματική «πελατεία» τους, αυτοί που έχουν συμβιβαστεί με την διαφθορά και τη διαπλοκή (αν δεν είναι οι αρχιερείς της)…

Πολλοί μας ρωτούν: «Και γιατί εσείς να είσαστε διαφορετικοί από τους άλλους;»

– Πρώτον γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, εμείς δεν είμαστε «πορφυρογέννητοι», σπουδάσαμε σε δημόσια πανεπιστήμια και δουλέψαμε για δεκαετίες στον ιδιωτικό τομέα (ορισμένοι πολιτικοί μας αντίπαλοι αντιθέτως σπούδασαν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια και ουδέποτε δούλεψαν)…

– Δεύτερον εμείς δεν έχουμε «αδιευκρίνιστες» καταθέσεις, ούτε εξαρτόμαστε από κανέναν για να μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις μας. Εμείς δεν χρωστάμε εκατοντάδες εκατομμύρια στις τράπεζες. Για την ακρίβεια δεν χρωστάμε τίποτα!

– Τρίτον ιδεολογικά είμαστε με τους πολλούς και όχι με τους ελάχιστους. Κριτήριο στις αποφάσεις μας είναι το κοινό καλό και όχι τα συμφέροντα των λίγων. Αυτό το αποδείξαμε την περίοδο 2015-2019 και «το πληρώσαμε» (απόδειξη η εχθρική στάση απέναντι μας όλων των μεγάλων καναλαρχών που τους βάλαμε να πληρώσουν για τις συχνότητες).

– Τέταρτο εμείς ψηφίσαμε την απλή αναλογική που επιβάλλει κυβερνήσεις συνεργασίας.  Αυτό αποτελεί ιδεολογική και ηθική επιλογή μας και όχι αποκύημα προσωπικού και κομματικού συμφέροντος…

– Πέμπτο, έχουμε μετρημένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα, αποτέλεσμα δημόσιας διαβούλευσης. Οι δεσμεύσεις μας είναι δημόσιες και εκπεφρασμένες στο ανώτατο δυνατό επίπεδο.

Ναι, πρέπει πολλά να αλλάξουν. Ναι δεν προλάβαμε την προηγούμενη δική μας τετραετία να κάνουμε πολλά από αυτά που ζητά η κοινωνία. Οι πολίτες όμως είναι σε θέση να κρίνουν αν κινηθήκαμε στη σωστή κατεύθυνση (έστω και με λάθη και παραλείψεις).

Ζητάμε μια δεύτερη εντολή για να αλλάξουμε όλα αυτά για τα οποία οι πολίτες είναι εξοργισμένοι. Στο κάτω-κάτω ας σκεφτούμε: Αν όχι εμείς, τότε ποιοι μπορούν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα;

  • Ο Βασίλης Τσολακίδης είναι υποψήφιος Βουλευτής Νομού Έβρου για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ