Ο Οζγκιούρ Φερχάτ, κυριολεκτικά σάρωσε στις εκλογές της 21ης Μαϊου στη Ροδόπη και αυτό, δημιούργησε πολλά ερωτηματικά αλλά και πολλές επιβεβαιώσεις …
Ο νέος βουλευτής Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, είναι 38 ετών, οδοντίατρος. Μάλιστα κατάφερε να “βάψει” ροζ τη Ροδόπη.
Ο Οζγκιούρ προέρχεται από τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και όσοι τον γνωρίζουν παραδέχονται – ακόμα και οι αντίπαλοί του – ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο εξαιρετικά δημοφιλές και δραστήριο πολιτικά στην περιοχή. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στον Ιασμο της Ροδόπης. Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νεολαία και γιος παλαιού στελέχους της Αριστεράς, του Ναζήφ Φερχάτ, ο Οζγκιούρ έχει εργαστεί και ως επιστημονικός συνεργάτης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ήταν ξανά υποψήφιος το 2019.
Η επίθεση στον Φερχάτ ξεκίνησε μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ και την επικεφαλής της δημοτικής παράταξης της περιοχής, Ελένη Λαφτσή, η οποία με ανάρτησή της έδωσε «συγχαρητήρια στο τουρκικό προξενείο που για άλλη μια φορά κατάφερε να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα στη Ροδόπη».
Πηγές της ΝΔ την ίδια στιγμή ενώ παραδέχονται τη δημοφιλία του Φερχάτ θεωρούν ότι έχει τείνει χείρα φιλίας και στο τουρκικό προξενείο που θέλει να υλοποιήσει μέσω της «χειραγώγησης ψήφων» το «Μητσοτάκης γιοκ» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην περιοχή όπου ζει η μειονότητα. Οσοι, δε, δηλώνουν καχύποπτοι με το αποτέλεσμα βλέπουν μηχανισμούς που επηρεάζουν τις εκλογές διαχρονικά.
Ας θυμηθούμε άλλωστε και την πρόσφατη δήλωση του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου:
Οι 19ες εκλογές της Μεταπολίτευσης στη Χώρα μας ανέδειξαν και τεκμηρίωσαν ένα φαινόμενο και μια πρακτική που προκαλούν έντονο προβληματισμό και ανησυχία.
Εννοώ την εργαλειοποίηση της θρησκευτικής ταυτότητος των πολιτών από κέντρα και εξουσίες που έχουν ως στόχο, αφ’ ενός μεν την χειραγώγηση των πολιτών στις εκλογές και αφ’ ετέρου, τον έλεγχο βασικών πυλώνων του πολιτικού μας συστήματος.
Η συγκεκριμένη επικίνδυνη πρακτική η οποία, σε μια πολιτική διαδικασία, προτάσσει το θρησκευτικό συναίσθημα έναντι της πολιτικά ιδεολογικής οικειότητος, δημιουργεί τις προϋποθέσεις ανατροφής φονταμενταλιστών και φανατικών ή υπάκουων πολιτικών στελεχών.
Τα επικίνδυνα αυτά άτομα, στη συνέχεια, στρεβλώνουν και υπονομεύουν τους Κανόνες και τις Αξίες του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Χαρακτηριστικές ανησυχητικές περιπτώσεις, που εμφανίσθηκαν στην προ ημερών εκλογική διαδικασία, είναι οι διεργασίες και τα αποτελέσματα στους κόλπους της μειονότητος στο Νομό Ροδόπης, καθώς και η προκλητική παρέμβαση μοναστικών και παρεκκλησιαστικών οργανώσεων στην υποστήριξη Κομμάτων.
Ο αντιδημοκρατικός αυταρχισμός, ο ψηφοθηρικός κυνισμός και η εργαλειοποίηση του θρησκευτικού συναισθήματος, ως μέσα για την κατάκτηση αλλότριων στόχων, αποτελούν τεράστιες απειλές για το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία των προσώπων.
Ειδικότερα για την Θράκη, οι προκλητικές και φαύλες διεργασίες εντός της μουσουλμανικής μειονότητος, αποδεικνύουν περίτρανα ότι το περίφημο «Πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη της Θράκης», εξόκειλλε τελικά, σε άλλοθι απενοχοποίησης των Κομμάτων από τις ευθύνες που έχουν απέναντι στην περιοχή.
Και όχι φυσικά, αυτό που θα έπρεπε να είναι: ένα υλοποιήσιμο σχέδιο για την πολυδιάστατη ανάπτυξη της Θράκης υπέρ όλων ανεξαιρέτως των πολιτών της.
† Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Η μοναδική πρωτιά για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν στη Ροδόπη
Μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο Οζγκιούρ Φερχάτ υπενθυμίζει την πορεία του στην πολιτική από τα φοιτητικά του χρόνια και σημειώνει ότι «η Ροδόπη είναι μια περιοχή πολύ πλούσια όσον αφορά την πολυπολιτισμικότητα, όσον αφορά τη ειρηνική και αρμονική συμβίωση των ανθρώπων».
Η Θράκη, όπως λέει, έχει ιδιαιτερότητες προστιθέμενης αξίας και δίνει έμφαση στο γεγονός ότι «είμαστε μια περιοχή που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Είμαστε η πιο φτωχή περιοχή της ΕΕ και της Ελλάδας». Το ότι φεύγουν κατά εκατοντάδες οι νέοι δεν είναι, όπως υπογραμμίζει, ένα ζήτημα που αφορά τόσο την πλειονότητα όσο και τη μειονότητα, σημειώνοντας ότι αυτό είναι κάτι που θα «έπρεπε να μας αφορά όλους».
Για τον Φερχάτ πρέπει να υπάρξει επένδυση στη νέα γενιά και γενικά στην περιοχή, σημειώνοντας τη δυναμική της εκλογής ενός νέου 38 ετών. Θεωρεί ότι η εκλογή βουλευτών από τη μειονότητα είναι ένα πλεονέκτημα που δίνει η δημοκρατία, υποστηρίζοντας ωστόσο πως αυτό δεν σημαίνει ότι «ο μειονοτικός βουλευτής θα περιοριστεί μόνο στα ζητήματα της μειονότητας». Για τον ίδιο, δε, αυτό που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι «η οικονομική κατάρρευση της περιοχής που οδηγεί σε μια πραγματικότητα εξαθλίωσης».
