Η φωτιά του Έβρου έκαψε τη μεγαλύτερη δασική έκταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία 20 χρόνια.
Επί 17 ημέρες έκαιγε ανεξέλεγκτη σαρώνοντας στο πέρασμά της εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.
Σύμφωνα με τοπικούς παράγοντες, τα αίτια της καταστροφής είναι πολλά, ενώ ειδικά στη Δαδιά τα μέσα πυρόσβεσης ήταν ελάχιστα και η φωτιά αφέθηκε να καεί.
«Αμέσως δόθηκε μεγάλη προτεραιότητα σε οικισμούς και υποδομές. Ταυτόχρονα, η φωτιά πολύ γρήγορα απείλησε την Αλεξανδρούπολη. Οπότε, καταλαβαίνετε ότι όλα έδειχναν πως προτεραιότητα μπαίνει εκεί και η δασική πυρκαγιά συνέχιζε να καίει όπου έβρισκε πράσινη βλάστηση», λέει στην κάμερα του euronews η δασολόγος, Δώρα Σκαρτσή, υπεύθυνη Εταιρείας Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της κοινότητας Δαδιάς, Ηλίας Βίντσης, σημειώνει: «Ενώ είχαμε πάρα πολλές πυροσβεστικές δυνάμεις, και οχήματα και πεζοπόρα τμήματα, μείναμε ξαφνικά να έχουμε μόνο 6 αυτοκίνητα. Αυτά έπρεπε να καλύψουν μία απόσταση, μία μεγάλη ακτίνα και σε πολλά χιλιόμετρα»
Την ίδια στιγμή τα έργα πρόληψης που έπρεπε να είχαν γίνει ειδικά στο δάσος της Δαδιάς, καθυστέρησαν αρκετά.
«Σκεφτείτε ότι οι καθαρισμοί αντιπυρικών ζωνών και δρόμων που οδηγούν μέσα στο δάσος ξεκίνησαν τέλη Ιουλίου. Η αντιπυρική περίοδος ξεκινάει 1η Μαΐου. Θα έπρεπε το κράτος με τους τοπικούς φορείς και τις περιφέρειες να είναι καθόλα έτοιμοι και να έχουμε ένα καθαρό δάσος με καθαρές αντιπυρικές ζώνες και καθαρούς δρόμους», εξηγεί ο κ. Βίντσης.
Συγχρόνως η εξαφάνιση των κατσικιών και ευρύτερα της κτηνοτροφίας έπαιξε κομβικό ρόλο στην συγκέντρωση καύσιμης ύλης που επιτάχυνε τη φωτιά.
«Είχαμε ένα διαχειριστικό εργαλείο δωρεάν για τα δάση μας που λεγόταν βοσκός και κατσίκια. Αυτά έμπαιναν μέσα και έκαναν απίστευτη δουλειά. Αραίωναν τη βλάστηση κάτω για να μην αρπάζει τόσο εύκολα φωτιά», εξηγεί η κα. Σκαρτσή.
Η ανάγκη για άμεσες παρεμβάσεις της πολιτείας είναι δεδομένη. Οι ντόπιοι ξέρουν καλά τι πρέπει να γίνει και ζητούν από το κράτος να δράσει γρήγορα.
«Το θέμα είναι να υπάρχει δασοπυρόσβεση, συγκεντρωμένη 100% στον περιορισμό των δασικών πυρκαγιών. Να μην αφήνονται να καίγονται έτσι τα δάση, τα οποία τελικά δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο και απειλούν συνεχώς νέους οικισμούς», τονίζει η Δώρα Σκαρτσή.
Και ο Ηλίας Βίντσης προσθέτει: «Οι οικισμοί πρέπει να θωρακιστούν με αντιπυρικές ζώνες. Δε μπορεί να έχεις στο μετωπο της πυρκαγιάς χωματουργικό μηχάνημα και μπουλντόζες που ρίχνουν δέντρα για να μπορέσουν να κόψουν το μέτωπο, και επειδή η φωτιά πάει σε κάποιο άλλο σημείο κοντά σε οικισμό, το παίρνεις από εκεί και χάνεις όλη την προσπάθεια ανθρώπων, εθελοντών, δασεργατών, υλοτόμων και πυροσβεστών. Τα μεταφέρουν κοντά σε οικισμό που αυτό θα έπρεπε να γίνει από Απρίλιο, Μάρτιο και να έχει θωρακιστεί το χωριό»
