Σε άθλια κατάσταση βρίσκεται το Τελωνείο των Κήπων στα «σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Σκουπίδια, ξεφλουδισμένοι τοίχοι, έλλειψη wc .. είναι λίγα μόνο από τα στοιχεία που συμπληρώνουν το παζλ της τριτοκοσμικής εικόνας που παρουσιάζουν τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον Έβρο.
Από το 1974 η Ελλάδα έγινε ευρωπαϊκή χώρα, ανήκει στην ζώνη του ευρώ, συμμετέχει θεωρητικά στις ευρωπαϊκές διεργασίες. Θεωρητικά, διότι εκεί πάνω στον Έβρο η εντύπωση που αποκομίζει ο επισκέπτης είναι ότι η χώρα αυτή ανήκει σίγουρα σε κάποιο άλλο γεωπολιτικό μπλοκ και όχι εκείνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από το 1974, δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως αλλαγή. Εικόνες ντροπής για τον Έβρο του 2024, αν αναλογιστεί κανείς την αντίφαση του επισκέπτη από την Τουρκία, καθώς πρώτα διανύει το σύγχρονο και καθαρό Τελωνείο των Ιψάλων και αμέσως μετά, νομίζει πως μπαίνει σε χώρα του τρίτου κόσμου. Ο χρόνος , αφήνει ανεξίτηλα σημάδια, καθώς στο κτίριο του ελληνικού τελωνείου, παρατηρούμε φθαρμένες οροφές από μπετόν, οι οποίες στηρίζονται σε φθαρμένες κολώνες από τσιμέντο με τα σκουριασμένα σίδερα να ξεπροβάλλουν με αναίδεια.
Το τελωνείο των Κήπων από το 1981 έως σήμερα είναι και «Τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» όπως καυχιούνται οι πολιτικοί σε κάθε ευκαιρία.
Σε ανείπωτη κατάσταση και το μοναδικό WC στο εσωτερικό του κτηρίου να δοκιμάζει τις αντοχές του κάθε ταξιδιώτη.
Η έλλειψη WC έχει σαν αποτέλεσμα να βλέπεις γυναίκες, άνδρες, παιδιά αλλά και ηλικιωμένους ανθρώπους να τρέχουν στα χωράφια για να ανακουφιστούν.
Στην είσοδο του γερασμένου και ταλαιπωρημένου κτηρίου, πάνω σε μια βάση είναι τοποθετημένος ένας μεγάλος υπαίθριος μπλε χάρτης της Ελλάδας φτιαγμένος από πλεξιγκλάς (για τους τουρίστες). Ραγισμένος από την πολυκαιρία σε χίλια κομμάτια, σου δίνει την εικόνα ότι η Ελλάδα αποτελείται από εκατοντάδες περιφέρειες και κρατίδια. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τον αποσύρει ή να αλλάξει το πλέξιγκλας.
Αυτή την εικόνα αντικρίζουν οι ταξιδιώτες μέσα από τα αυτοκίνητά τους με πινακίδες από Βουλγαρία, Τουρκία, Βόρεια Μακεδονία, Σλοβακία, Σερβία κ.λπ., κ.λπ.. Ουρές χιλιομέτρων , ατελείωτες, ειδικότερα σε Αργίες , Σαββατοκύριακα αλλά και το καλοκαίρι με μοναδική “όαση” το κάπως νοικοκυρεμένο κτίριο των duty free που κατακλύζεται κάθε φορά από διαφόρους ταξιδιώτες.
Κατά τη διμερή συμφωνία, το προσωπικό των συνοριακών και τελωνιακών τελωνειακών αρχών πρέπει να είναι ισάριθμο. Το ερώτημα είναι γιατί δεν αυξάνεται αυτός ο αριθμός από τη στιγμή που έχουν πολλαπλασιαστεί οι αφίξεις και οι αναχωρήσεις στους Κήπους. Πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί ένας συνοριακός σταθμός με δεδομένα προς πεντηκονταετίας; Μήπως θα προβάλλουν -και πάλι- την ίδια δικαιολογία όπως από το 2004, ότι θα κατασκευαστεί μια δεύτερη γέφυρα στον Έβρο και ως εκ τούτου θα κατασκευαστεί και νέο τελωνειακό κτήριο; Από τότε πέρασαν 20 χρόνια και ακόμα περιμένουμε…
M’ αυτά και μ’ αυτά, την πρώτη του Γενάρη, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Στέλιου Μπερμπεράκη, μαζί με τους εκατοντάδες Τούρκους πολίτες που επέστρεφαν με τα αυτοκίνητά τους στην πατρίδα τους, αφού πέρασαν τις πρωτοχρονιάτικες γιορτές στην Ελλάδα, περιμένεεπί 5 ολόκληρες ώρες για να περάσει τη γέφυρα του Έβρου.
Η εικόνα εντελώς διαφορετική από την άλλη πλευρά των συνόρων. Ήταν σαν να φεύγεις από μια τριτοκοσμική χώρα και να έρχεσαι σε μια ευρωπαϊκή.
Πεντακάθαρο, νεόδμητο, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με μια δόση υπερβολής βέβαια (κιτς) αλλά που ντρέπεσαι να πετάξεις χάμω την γόπα σου και ψάχνεις να βρεις σταχτοδοχείο.
Σύμφωνα με τον Στέλιο Μπερμπεράκη, το σημαντικότερο είναι η ελληνική σημαία, η οποία ανέμιζε κουρελιασμένη στον ιστό της, έρμη και ταλαιπωρημένη. Κανείς, δεν φιλοτιμήθηκε να την αλλάξει …
Η ελληνική σημαία στο τελωνείο των Κήπων
