Τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στις Κλιματικές Μεταβολές, για την καταβολή αποζημιώσεων για τις φυσικές καταστροφές, ζήτησε ο αντιπρόεδρος της Left και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστας Αρβανίτης, στη διάρκεια της συζήτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τις πλημμύρες στην κεντρική Ευρώπη.
Υπενθυμίζοντας τις καταστροφικές πυρκαγιές στον Έβρο και στην Αττική, τις πλημμύρες που σάρωσαν τη Θεσσαλία αφήνοντας πίσω 17 νεκρούς και κατεστραμμένες καλλιέργειες και υποδομές, τα νεκρά ψάρια στον Βόλο και την εκτεταμένη ξηρασία, ο Κώστας Αρβανίτης επέκρινε την Ε.Ε. ως απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει τα ακραία φαινόμενα, που γίνονται εντονότερα από την κλιματική κρίση.
Πρότεινε οι πόροι του Ταμείου – που θα συσταθεί σε ενωσιακό και όχι εθνικό επίπεδο – να προέρχονται από εισφορές των κρατών-μελών, από κονδύλια που θα κατευθύνονταν σε αποζημιώσεις για τις φυσικές καταστροφές σε εθνικό επίπεδο. Απέναντι και σε αυτήν την πρόκληση απαιτείται η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών.
Ο Κώστας Αρβανίτης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ανάγκη να προστατευθούν οι αγρότες μας λέγοντας «φυσικά, οφείλουμε σε κάθε βήμα να αναγνωρίσουμε τον ρόλο των αγροτών στην διατήρηση της ευρωπαϊκής υπαίθρου, της περιφερειακής συνοχής, και της διατροφικής ασφάλειας των ευρωπαίων πολιτών».
Ταυτόχρονα τόνισε την ανάγκη για αντιπλημμυρικά και αρδευτικά έργα, καινοτόμες καλλιέργειες και πρακτικές, την προστασία των φυσικών πόρων. Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του Αντιπροέδρου της Left: Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους πληγέντες, στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους, στις οικογένειες, και τη συμπαράστασή μας στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας στην ΕΕ, από τη μεριά της Αριστεράς.
Οι φυσικές καταστροφές που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή, όπως και η δικιά μας η περσινή και προπέρσινη στον Έβρο, π.χ. ή στη Θεσσαλία, νομίζω είναι ένα μεγάλο καμπανάκι, καμπάνα δυνατή, η οποία χτυπάει και ξαναχτυπάει, και νομίζω ότι κάνουμε ότι δεν ακούμε. Έχουμε νεκρούς έχουμε τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις κατεστραμμένες, έχουμε υποδομές που καταστράφηκαν, έχουμε θύματα πια, νεκρούς, με υλικές καταστροφές όπως σας είπα στην Ελλάδα, στη Θεσσαλία, στον Έβρο και στην Αττική ακόμα.
Η φωτιά, αν είδατε στα ΜΜΕ, μπήκε μέσα στην πόλη, μέσα στην πρωτεύουσα. Και βεβαίως, φεύγουν τα δάση, χάνονται τα δέντρα, φυτρώνουν ανεμογεννήτριες στα βουνά, χιλιάδες ψάρια εκβράζονται στις εκβολές των ποταμών στη θάλασσα. Χάνουμε το νερό, πια, μιλάμε καθαρά για περιπτώσεις ξηρασίας.
Ήρθε η ώρα για τη δημιουργία, νομίζω ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στις Κλιματικές Μεταβολές, από το οποίο θα προέρχονται οι αποζημιώσεις, αλλά κι οι αποκαταστάσεις. Το θέμα δεν είναι μόνο η αποζημίωση, είναι και το πώς διορθώνεις τη ζημιά και ποια πολιτική ακολουθείς από εκεί και πέρα για να μην έχεις τα ίδια προβλήματα.
Οι πόροι του ταμείου αυτού μπορούν να προκύψουν από τα Κράτη Μέλη, από κονδύλια που θα κατευθύνονταν σε αποζημιώσεις σε εθνικό επίπεδο. Χρειάζεται σχεδιασμός, ταυτόχρονα αντιπλημμυρικά και αρδευτικά έργα, καινοτόμες και ρετροκαινοτόμες καλλιέργειες και πρακτικές, προστασία των φυσικών πόρων, εφαρμογή νέων τεχνικών όπως η Αναγεννητική Γεωργία.
Και φυσικά, οφείλουμε σε κάθε βήμα να αναγνωρίσουμε τον ρόλο των αγροτών στην διατήρηση της ευρωπαϊκής υπαίθρου, της περιφερειακής συνοχής, και της διατροφικής ασφάλειας των ευρωπαίων πολιτών. Ούτε κάτι περισσότερο, ούτε κάτι λιγότερο.
