Το σούβλισμα του αρνιού την Κυριακή του Πάσχα είναι από τα πιο ζωντανά έθιμα της ελληνικής παράδοσης. Ένα τελετουργικό που δεν είναι απλώς μαγειρικό – είναι κοινωνικό, συμβολικό και βαθιά ριζωμένο στο βίωμα των Ελλήνων, ειδικά σε περιοχές όπως η Θράκη, όπου η παράδοση περνά ακόμη από αυλή σε αυλή.
Το αρνί συμβολίζει τη θυσία του Χριστού, όπως στην Παλαιά Διαθήκη το «αρνίον το άμωμον» θυσιαζόταν για να σωθεί ο λαός. Η θυσία μετατρέπεται σε χαρά και γιορτή την Κυριακή του Πάσχα – και το ψήσιμο γίνεται σημείο συνάντησης. Οβελίας λέγεται από το αρχαίο «οβελός» (σούβλα), και η πράξη έχει διασωθεί σχεδόν αυτούσια από τα χρόνια των Βυζαντινών.
Στην ύπαιθρο, και ιδιαίτερα στα χωριά του Έβρου και της Ροδόπης, η διαδικασία ξεκινά από νωρίς: άναμμα φωτιάς, ετοιμασία κάρβουνων, ρίγανη και λεμόνι, και ολόκληρες οικογένειες που μοιράζονται ρόλους, ιστορίες και αναμνήσεις γύρω από τη σούβλα.
Το ψήσιμο του οβελία δεν είναι μόνο φαγητό. Είναι τελετουργία επανένωσης, μοίρασμα μετά από τη σιωπή της Μεγάλης Εβδομάδας, δήλωση ζωής μετά το Θείο Πάθος. Κι αυτό το καθιστά κάθε χρόνο επίκαιρο — και βαθιά ελληνικό.
