Το δεύτερο τραπέζι της Ανάστασης έχει λιγότερες φωνές αλλά πιο ζεστά βλέμματα
Μπορεί η Κυριακή του Πάσχα να θεωρείται το αποκορύφωμα της γιορτής, όμως η Δευτέρα του Πάσχα, σε πολλές γωνιές της Θράκης, έχει μια γλυκιά συνέχεια. Είναι η μέρα που δεν τρέχεις, που κάθεσαι λίγο παραπάνω, που βλέπεις εκείνους που δεν πρόλαβες χθες.
Σε χωριά και γειτονιές, στρώνεται δεύτερο τραπέζι. Όχι με όλη τη φούρια και τον κόσμο της Κυριακής — αλλά με περισσότερη θαλπωρή. Είναι η μέρα που έρχεται ο ξάδερφος που δεν τα κατάφερε να φτάσει χτες. Είναι η μέρα που μένεις και δεύτερο βράδυ στο πατρικό. Είναι η μέρα που δεν χρειάζεται να πεις πολλά — μόνο να γεμίσεις ξανά το πιάτο.
Οι παλιότεροι τη λέγανε “Δευτέρα της Αγάπης”, γιατί γιόρταζαν τους φίλους και τους απόντες. Και κάπως έτσι, αυτή η «δεύτερη» μέρα, γίνεται για πολλούς η πιο ζωντανή, πιο προσωπική, πιο αληθινή.
