H πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και η χαρά που τη διαδέχεται το βράδυ της Ανάστασης δεν βιώνονται με την ίδια κατάνυξη και τον ίδιο ενθουσιασμό από ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο
H πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και η χαρά που τη διαδέχεται το βράδυ της Ανάστασης δεν βιώνονται με την ίδια κατάνυξη και τον ίδιο ενθουσιασμό από ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάσταση του Κυρίου, ενώ η Δυτική στο θρήνο για το θάνατό του.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει τα εξής: Τα χαράματα της Κυριακής, οι Μυροφόρες μαζί με την Παναγία βαίνουν στον τάφο του Ιησού. Ξαφνικά γίνεται ένας μεγάλος σεισμός και Άγγελος, εκ των ουρανών, κυλά την πέτρα που έφραζε τον τάφο και κάθεται πάνω της.
Οι φρουροί του τάφου παραλύουν από το φόβο τους. Ο άγγελος απευθύνεται στις Μυροφόρες και την Παναγία, λέγοντάς τους να μην φοβούνται και ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί. Εν συνεχεία ο Άγγελος τις προτρέπει να πάνε να ειδοποιήσουν τους μαθητές Του, για το γεγονός της Ανάστασης και να τους πουν να πάνε στη Γαλιλαία, όπου και θα τους εμφανιζόταν ο Ιησούς.
Γυρνώντας πίσω στην Ιερουσαλήμ, στο μέρος που ήταν κρυμμένοι οι μαθητές, εμφανίζεται μπροστά τους ο Χριστός. Εκείνες τον προσκυνούν και παρακινούμενες από τον ίδιο τρέχουν να αναγγείλουν το χαρμόσυνο γεγονός στους μαθητές του.
Οι στρατιώτες ειδοποιούν τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Εκείνοι τυφλωμένοι από το μίσος τους κατά του Χριστού, θεωρώντας μεγάλη ντροπή την Ανάσταση του Χριστού, αποφασίζουν να δωροδοκήσουν τους στρατιώτες ώστε να πουν ψέματα, ότι το σώμα του Χριστού κλάπηκε τη νύχτα από τους μαθητές Του, και ότι δεν αναστήθηκε.
