Η νέα καθημερινότητα των Ελλήνων: μια απάτη μακριά από την οικονομική καταστροφή – Τι δεν κάνουν οι Αρχές και γιατί οι επιτήδειοι έχουν πάντα το πάνω χέρι
Πώς γίνεται το ίδιο σενάριο να επαναλαμβάνεται σε Δράμα, Ξάνθη, Καβάλα και Έβρο με διαφορά μερικών ημερών; Πώς γίνεται να χάνονται δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε απάτες που φαίνεται να ακολουθούν το ίδιο manual, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από το κράτος;
Η απάντηση είναι σκληρή αλλά απλή: Ο πολίτης είναι απροστάτευτος. Κι όσο το σύστημα παριστάνει ότι δεν φταίει, οι απατεώνες παίζουν σε γήπεδο χωρίς άμυνα.
Η απάτη είναι πια καθημερινή – κι εμείς απλώς την παρακολουθούμε
Ένας 53χρονος πίστεψε ότι επενδύει σε χρυσό μέσω “εταιρείας εξωτερικού” και είδε τον λογαριασμό του να αδειάζει. Μια ηλικιωμένη έχασε τις οικονομίες μιας ζωής επειδή πίστεψε ότι το παιδί της είχε τροχαίο και χρειαζόταν επείγουσα επέμβαση.
Οι περιπτώσεις είναι αναρίθμητες. Το μόνο που αλλάζει είναι το πρόσχημα. Από “γιατρό του νοσοκομείου”, μέχρι “φίλο από τα social”, “λογιστή” ή “υπάλληλο δήμου”. Η τεχνολογία είναι το όχημα. Η απόγνωση ή η άγνοια του πολίτη, το καύσιμο.
Και το Κράτος; Απόν.
Η Ελληνική Αστυνομία κάνει ό,τι μπορεί. Ενημερωτικά δελτία, προειδοποιήσεις, οδηγοί προστασίας. Όμως όλα αυτά έπονται του εγκλήματος.
Δεν υπάρχει πραγματικός μηχανισμός πρόληψης ή άμεσης αντίδρασης:
Καμία πλατφόρμα αναφοράς IBAN απατεώνων σε πραγματικό χρόνο
Καμία υποχρέωση συνεργασίας από τις τράπεζες για το άμεσο μπλοκάρισμα λογαριασμών
Ανυπαρξία καμπάνιας ψηφιακού αλφαβητισμού σε σχολεία, ΚΑΠΗ ή κέντρα πολιτών
Αποσπασματικές κινήσεις, χωρίς συντονισμό ΕΛ.ΑΣ., Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Τραπεζών και Εισαγγελέων
Και μέσα σε όλα, η ευθύνη μετατίθεται στον ίδιο τον πολίτη. «Προσέξτε με ποιον μιλάτε, μη δίνετε κωδικούς», είναι το μόνο που ακούει ως “προστασία”.
Η ευθύνη των τραπεζών: μηδενική
Τα θύματα απάτης συχνά βρίσκονται αντιμέτωπα και με τη δεύτερη ήττα: την αδιαφορία των τραπεζών. Ακόμη και όταν το θύμα καταγγέλλει την απάτη έγκαιρα, η απάντηση είναι σχεδόν πάντοτε μία: «Η ευθύνη είναι δική σας».
Οι λογαριασμοί των απατεώνων συνεχίζουν να λειτουργούν, το χρήμα φεύγει αστραπιαία μέσω εμβασμάτων, και τα θύματα μένουν με μια αίτηση… επανεξέτασης.
Δεν είναι θέμα τεχνολογίας – είναι θέμα βούλησης
Όσα σήμερα περιγράφονται ως “δύσκολα” (μπλοκάρισμα IBAN, ταυτοποίηση πραγματικού κατόχου αριθμού, συνεργασία με Meta & άλλες πλατφόρμες), είναι τεχνικά εφικτά. Αυτό που λείπει δεν είναι η δυνατότητα. Είναι η πολιτική απόφαση να αλλάξει κάτι.
Πολίτης: η νέα “εύκολη λεία” του οργανωμένου ψηφιακού εγκλήματος
Η Ελλάδα καταγράφει κάθε χρόνο αύξηση των περιστατικών απάτης, αλλά ελάχιστες καταδίκες. Οι περισσότερες υποθέσεις παραγράφονται λόγω αδυναμίας εντοπισμού των δραστών, ενώ οι πολίτες παγιδεύονται σε μια χρονοβόρα και συχνά αδιέξοδη νομική διαδικασία.
Αν δεν έχεις γνώση, είσαι στόχος. Αν χάσεις λεφτά, είσαι μόνος.
Ο πολίτης σήμερα χρειάζεται ψηφιακή εκπαίδευση, νομική θωράκιση και πραγματική προστασία. Και το ερώτημα είναι: Γιατί το Κράτος δεν του την προσφέρει;
