Τι και αν ο άνθρωπος καταστρέφει και καίει την φύση, αυτή πάντα βρίσκει τον τρόπο να γεννιέται μέσα από τα καμένα. Γιατί η φύση ήταν εδώ πολύ πριν τον άνθρωπο.
Οι εικόνες που έρχονται από τον οικισμό του Άβαντα Αλεξανδρούπολης και τη Μαρία Καζβακίδου, αποδεικνύουν τα παραπάνω με τον καλύτερο τρόπο!
Η φωτογραφία άλλωστε μιλά από μόνη της… Ζωή μέσα στα καμένα!
Όταν τα δάση καίγονται η χλωρίδα και η πανίδα καταστρέφονται.. προκαλούνται τεράστιες ζημιές, αυτό είναι ξεκάθαρο: το προστατευτικό ή το παραγωγικό δάσος θα χαθεί», όμως «τα οικοσυστήματα έχουν ανθεκτικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα μπορούν να ανακάμψουν. Η αλλαγή τις επόμενες δεκαετίες μπορεί να εκπλήξει, αφού η ποικιλομορφία τους ξεπερνά αυτήν του προηγούμενου δάσους.
Μετά από έναν τέτοιο τραυματισμό της φύσης, στην καμένη πλέον επιφάνεια του εδάφους επικρατούν εντελώς διαφορετικές συνθήκες από ό,τι πριν στο σκιερό και πυκνό δάσος των κωνοφόρων. Για πολλά είδη γεννιέται, έτσι, ένας κατάλληλος, συχνά τεράστιος, βιότοπος. Άλλα είδη επωφελούνται από τα νεοφερμένα και δημιουργείται μια εξαιρετικά εντυπωσιακή τροφική πυραμίδα η οποία όμως σταδιακά εξαφανίζεται με την αναδάσωση», εξηγεί ο Τόμας Βόλγκεμουτ, δασικός οικολόγος του WSL στην ελβετική ραδιοτηλεόραση (SRF).
Στις 13 Αυγούστου 2003, κάηκαν στο Λόικ, του καντονίου Βαλαί της ΝΔ Ελβετίας, 300 εκτάρια δάσους με περίπου 200.000 δέντρα. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες δασικές πυρκαγιές της χώρας. Λίγο καιρό μετά αναπτύχθηκε, όμως, εκεί μια εντυπωσιακή ποικιλία ειδών. Νέα φυτά και έντομα αποίκησαν την καμένη περιοχή. Όπως λένε οι επιστήμονες, μπορεί, 20 χρόνια μετά να έχουν αλλάξει πολλά αλλά η φύση δεν ξεχνά… Ίσως αυτό να συμβεί και στον Έβρο…
