Σε αδιέξοδο οι κοινωνικές υπηρεσίες – Με αστυνομική παρουσία η “παραμονή” τους
Για περισσότερες από 40 ημέρες παραμένουν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης έξι ανήλικα παιδιά, τρία με γαλλική και τρία με σουηδική υπηκοότητα, σε συνθήκες που απέχουν από τις προβλέψεις οποιουδήποτε συστήματος παιδικής πρόνοιας. Η υπόθεση, που χαρακτηρίζεται από ανθρώπους του νοσοκομείου ως “κοινωνική περιπέτεια χωρίς ημερομηνία λήξης”, ξεκίνησε όταν τα παιδιά εντοπίστηκαν σε συνοριακό πέρασμα προς την Τουρκία μαζί με τον πατέρα τους, ο οποίος φέρεται να τα είχε απομακρύνει χωρίς άδεια από δομή φιλοξενίας.
Με εισαγγελική εντολή, αποφασίστηκε προσωρινά η φύλαξή τους στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, υπό αστυνομική επιτήρηση. Ωστόσο, όπως κατήγγειλε στον maximum 93,6 , ο Χριστόδουλος Μεντίζης Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, η παρουσία των παιδιών, που δεν νοσηλεύονται, δημιουργεί καθημερινά δυσλειτουργίες.
Κινούνται στους διαδρόμους, προκαλούν μικροεπεισόδια, ενώ σε μια περίπτωση τρία από αυτά απομακρύνθηκαν από τον χώρο, προκαλώντας αναστάτωση.
«Δεν είμαστε κοινωνική δομή πρόνοιας, είμαστε νοσοκομείο. Δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε συνθήκες διαβίωσης παιδιών που δεν νοσηλεύονται», τόνισε ο ίδιος, κάνοντας έκκληση για άμεση λύση.
Αξίζει δε να σημειωθεί πως ένα από τα παιδιά είναι 16 ετών και παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες προσαρμογής, σύμφωνα με το προσωπικό.
Παρά την κινητοποίηση της κοινωνικής υπηρεσίας του νοσοκομείου, η επικοινωνία με τις αντίστοιχες αρχές σε Γαλλία και Σουηδία φαίνεται να σκοντάφτει στη γραφειοκρατία. Όπως μεταφέρθηκε από τους αρμόδιους, οι Γαλλικές υπηρεσίες αρνούνται να στείλουν προσωπικό για να παραλάβουν τα παιδιά από την Αλεξανδρούπολη, ενώ ούτε η μεταφορά τους στην Αθήνα είναι εφικτή.
Το προσωπικό της Παιδιατρικής εκφράζει φόβους για ενδεχόμενο κίνδυνο μετάδοσης νοσημάτων, αλλά και για υπερφόρτωση του χώρου.
Τα παιδιά, κάθε πρωί, ξυπνούν σε μια παιδιατρική που δεν είναι το σπίτι τους. Που δεν είναι ούτε γιατρειά, ούτε λύση.
Και κανείς δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι.
