Αυτή, με καταδίκη από τα τουρκικά δικαστήρια σε ποινή κάθειρξης 6 ετών και 10 μηνών ως μέλος του κινήματος Γκιουλέν. Ο σύζυγός της καταδικασμένος για τον ίδιο λόγο φυλακίστηκε και πέθανε πρόσφατα μέσα στις τουρκικές φυλακές αφήνοντας πίσω εκείνη χήρα μαζί με τα τέσσερα ορφανά παιδιά τους, ηλικίας 11 μηνών, το βρέφος στην αγκαλιά της μάνας και τα λοιπά παιδιά τους, ηλικίας 4 ετών, 13 ετών και 14 ετών.
Καθώς και η ίδια αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φυλάκισής της λόγω της καταδίκης της στην Τουρκία, επιχείρησε, μετά το θάνατο του συζύγου της στις τουρκικές φυλακές, να περάσει με τα τέσσερα παιδιά της στην Ελλάδα από τον ποταμό Έβρο για να ζητήσει διεθνή προστασία πριν ένα μήνα περίπου. Δεν τα κατάφερε.
Στην προσπάθειά της να μη γίνει αντιληπτή από την τουρκική στρατοχωροφυλακή, η οικογένεια διασπάστηκε, τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της ηλικίας 13 ετών και 14 ετών κατόρθωσαν και πέρασαν στην ελληνική επικράτεια, ενώ η ίδια με το μόλις 11 μηνών βρέφος και το παιδί της ηλικίας 4 ετών βρέθηκαν πίσω στο τουρκικό έδαφος στην ανεπιτυχή προσπάθεια να διαφύγουν. Σήμερα, τα δύο παιδιά της βρίσκονται στην Αθήνα και έχουν ζητήσει διεθνή προστασία ως ασυνόδευτα ανήλικα κι έχει επιληφθεί η Υπηρεσία Ασύλου.
Η μάνα μαζί με το βρέφος και το τετράχρονο παιδί της πέρασαν παράνομα τα τουρκικά σύνορα και βρέθηκαν στο ελληνικό έδαφος μέσα σε δύσβατη περιοχή του υγροτοπικού πάρκου του ποταμού Έβρου κοντά στο Δέλτα , κάνοντας έκκληση στις Ελληνικές Αρχές να ακούσουν το δράμα της οικογένειας και να τους προστατεύσουν.
Άμεσα οι Ελληνικές Αρχές, έσπευσαν στο σημείο και διέσωσαν τους ανθρώπους που εξέπεμπαν σήμα κινδύνου.
Γιατί δεν υπάρχει γυρισμός από τον διωγμό
Τυχόν επιστροφή της μάνας στην Τουρκία σημαίνει ότι θα συλληφθεί και θα φυλακιστεί πάραυτα εκτίοντας την ποινή των 6 ετών και 10 μηνών που έχει καταδικαστεί για πολιτικούς λόγους, ενώ τα παιδιά θα μείνουν ορφανά και από μάνα.
Η ιστορία της Zuhre δεν είναι η μοναδική στην Τουρκία. Μας δίνει όμως σε όλους εμάς το παράδειγμα για τη σημασία του αγώνα του ανθρώπου στη ζωή, για την τιμή και την αξιοπρέπεια, για τον ανθρωπισμό, αξίες που μας χαρακτηρίζουν εμάς σαν ελληνισμό, αξίες που ανέδειξαν οι δικοί μας άνθρωποι της ΕΜΑΚ στον σεισμό της Τουρκίας συγκινώντας τον τουρκικό λαό με την αυταπάρνησή τους.
Η μάνα, αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτά, βρίσκεται αβοήθητη σε ερημική και δύσβατη τοποθεσία μέσα στην ζώνη του υγροτοπικού πάρκου του ποταμού Έβρου και κάνει έκκληση στις ελληνικές Αρχές να επιληφθούν και να την προστατεύσουν για να ζητήσει διεθνή προστασία και να επανενωθεί με τα παιδιά της.
Εκεί που η Τουρκία χωρίζει, ας είναι η Ελλάδα εκείνη που ενώνει με πίστη στην Πρωταγόρεια αρχή «πάν μέτρον άνθρωπος», διότι αυτή η αρχή είναι εκείνη που διέπει τον ελληνισμό και αυτή πρέπει να αποτελεί το μέτρο της δικής μας Δημοκρατίας μας, ως Πολιτείας.
