Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος σε συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» περιέγραψε τις πρόσφατες πυρκαγιές που έσπειραν την καταστροφή και την αποτέφρωση χιλιάδων στρεμμάτων δασών.
Είπε πως «μας ξάφνιασε πάρα πολύ όλη αυτή η λαίλαπα, δεν είχε συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στον τόπο μας. Πυρκαγιές συμβαίνουν, αλλά σε τέτοια έκταση, με τέτοιο στροβιλιζόμενο αέρα, σε τόσες εστίες και από τόσες πλευρές δεν είχε συμβεί ποτέ».
Τόνισε πως «είμαι κι εγώ σε αναμονή των επισήμων πορισμάτων που θα βγάλουν οι υπηρεσίες που μελετούν το θέμα πολύ σοβαρά προκειμένου να καταλήξουμε στην αιτία αυτού του κακού. Φταίει ο ανθρώπινος παράγοντας, μια αμέλεια που μας χαρακτηρίζει όλους; Πρωτύτερα είπε η τηλεόραση ότι κάποιος πιάστηκε που πετούσε τσιγάρο σε κάτι πευκοβελόνες. Θέμα παιδείας βέβαια του λαού μας με τα σκουπίδια, τα μπουκάλια στα δάση κ.λπ. Φταίνε οι υπηρεσίες που έπρεπε να προσέξουν τα δάση περισσότερο; Η έλλειψη δασοφυλάκων; Φταίει η υπερβολική προσπάθεια προστασίας του δάσους που δεν άφηνε να γίνονται αντιπυρικές ζώνες, μεγάλες όμως, διότι η φωτιά έφτασε μέχρι την Εγνατία, άρα χρειαζόμαστε μεγαλύτερες ζώνες. Για να μη χάνουμε ολόκληρο το δάσος ας μην λυπούμαστε να κάνουμε μεγάλες ζώνες. Φταίνε οι λαθρομετανάστες που καμιά φορά προσπαθώντας να περάσουν για να κάνουν αντιπερισπασμό λένε ότι βάζουν φωτιές; Δεν μπορώ να πω, ούτε να αποδώσω ευθύνες σε κανέναν. Να κάνουμε μία σε βάθος εξέταση για να δούμε πού οφείλεται το κακό, για να μην ξαναγίνει πουθενά».
Ο Μητροπολίτης Ανθιμος, ο οποίος διακρίνεται ανάμεσα στους πλέον κορυφαίους, λόγιους και δραστήριους ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας γενικότερα, ήταν νυχθημερόν στα πύρινα μέτωπα βοηθώντας, προσευχόμενος, βιώνοντας από κοινού με τους ανθρώπους του ποιμνίου του τη μεγάλη δοκιμασία και απειλή.
Οταν τον ρωτήσαμε «ζώντας στην Αλεξανδρούπολη την οποία Θεοφιλώς ποιμαίνετε πού στρέφεται περισσότερο η υποψία σας, τι σας λένε οι άνθρωποι;», απάντησε πως «αν μπορώ από τώρα να πω, η μεγαλύτερη ευθύνη είναι στη διαχείριση του δάσους από τις υπηρεσίες. Σε μια προσπάθεια να το προστατεύσουν, το απομόνωσαν, δεν επέτρεψαν να υπάρχουν καθαροί δρόμοι και μεγάλες αντιπυρικές ζώνες ώστε να είναι προσπελάσιμες τώρα από τα πυροσβεστικά οχήματα και τα αεροσκάφη και στην αμέλεια των ανθρώπων που δεν μάθαμε, δεν επιδοθήκαμε στο να προστατεύουμε το περιβάλλον μας».
Στην ερώτηση «με δεδομένη την αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης και την παρουσία της Βάσης εκεί, υπάρχουν υπόνοιες ότι θα μπορούσε αυτό το κακό να είχε προκληθεί από εξωγενείς παράγοντες, συγκεκριμένα από την Τουρκία;», απάντησε «όχι, είναι νομίζω ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει μία τέτοια εκδοχή, σας το λέγω κατηγορηματικά. Οι δραστηριότητες της Αλεξανδρούπολης έχουν να κάνουν με το λιμάνι και με τις οδικές και σιδηροδρομικές οδούς που θα οδηγούν τα εμπορεύματα κ.λπ. από την Αλεξανδρούπολη μέχρι το Σβίνεγκραντ και θα μπαίνουν στη Βουλγαρία για να πηγαίνουν στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτό το κομμάτι δεν θίχθηκε καθόλου, είναι δώρο άδωρο αυτό που έγινε και να το επιρρίψουμε σε μία τέτοια στόχευση διότι έβλαψε μόνο τον ορεινό όγκο, έβλαψε μόνο το περιβάλλον και τη φύση που μας περιβάλλει και όχι τις εμπορικές δραστηριότητες που ήδη αναπτύσσονται στο λιμάνι».
Ο Σεβασμιότατος πιστεύει ότι «το δάσος θα πρέπει να έχει άλλους χειρισμούς. Δεν μπορεί η Πυροσβεστική να έχει ευθύνη για το δάσος που δεν το ξέρει. Το δάσος είναι δύσκολα προσπελάσιμο. Μιλούμε για ένα εξαιρετικό παρθένο δάσος με βλάστηση τόσο πυκνή που δεν μπορείς να την περάσεις με τίποτα. Πώς να πάει εκεί ένα πυροσβεστικό που είναι για προδιαγραφές πόλεως; Χρειάζεται μία άλλη αντιμετώπιση. Όταν ήλθαν ερπυστριοφόρα πυροσβεστικά αμέσως έφεραν αποτέλεσμα. Αρα χρειάζονται μόνιμοι μηχανισμοί και τεχνολογία, αυτοκίνητα, αεροσκάφη που θα μπορούν να φτάσουν μέσα στην καρδιά του δάσους».
Ο Μητροπολίτης Ανθιμος είπε πως «έζησα θαύματα, είδα τη φωτιά να μπαίνει στο ανδρικό Μοναστήρι να καίγονται μέσα όλα τα δέντρα του Μοναστηριού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Αετοχώρι, ακριβώς πάνω από το αεροδρόμιο. Είπα δεν θα σε ξαναδώ Αγιε Ιωάννη, έφυγα κλαίγοντας, πήγα και κάθισα στο καφενείο του χωριού. Επειτα από αρκετή ώρα μου τηλεφώνησαν κάποιοι δασοφύλακες και μου είπαν ελάτε δεν κάηκε το Μοναστήρι. Γύρισα αμέσως και είδα όλο το τοπίο καμένο, τα πάντα μαύρα και το Μοναστήρι φάνταζε πιο άσπρο από ό,τι είναι. Το ίδιο συνέβη και στο Γυναικείο Μοναστήρι της Παναγίας του Εβρου στη Μάκρη. Κάναμε αγρυπνία, το πρωί περιφορά με τα λείψανα, παρακολουθούσαμε τη φωτιά, δόξα τω Θεώ δεν συνέβη κακό. Αλλα εκκλησάκια μας κάηκαν και μία ενοριακή εκκλησία του χωριού Αετοχώρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Δεν πειράζει, με τη βοήθεια των ανθρώπων θα τα αποκαταστήσουμε σιγά-σιγά. Θα βοηθήσουμε πρώτα τις οικογένειες που κάηκαν τα σπίτια τους και μετά τις εκκλησίες».
