της Κατερίνας Καλεντερίδου
Με φόντο τις πολιτικές συζητήσεις για επενδυτικές κινήσεις στη Θράκη και τα παραμεθόρια νησιά, αναζωπυρώνεται ο δημόσιος διάλογος γύρω από τον χαρακτήρα των συναλλαγών, την προέλευση των κεφαλαίων και την ανάγκη προστασίας της εθνικής κυριαρχίας — χωρίς όμως να παραγνωρίζεται η πολυπολιτισμική καθημερινότητα των ακριτικών περιοχών.
Οι ανησυχίες τοπικών κοινωνιών και πολιτικών παραγόντων για την ενδεχόμενη “εργαλειοποίηση” της οικονομίας από τρίτες χώρες, όπως η Τουρκία, δεν είναι αδικαιολόγητες. Αντιθέτως, αποτελούν υποχρέωση πολιτικής ευαισθησίας από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, όταν μεταφέρουν φωνές της κοινωνίας στη Βουλή.
Ωστόσο, κάθε προβληματισμός θα πρέπει να εντάσσεται σε ένα νομικό και θεσμικό πλαίσιο: από τη συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων, έως τα όρια της Golden Visa και τους όρους νομιμότητας της επιχειρηματικότητας.
Δεν είναι λίγοι όσοι παρατηρούν ότι ο διάλογος γίνεται επιλεκτικά. Ελάχιστοι αντέδρασαν όταν επενδυτές από τρίτες χώρες απέκτησαν ελληνικά ακίνητα με διαδικασίες πλήρως νόμιμες, αλλά όχι πάντα εθνικά ουδέτερες. Πολλοί αγοραστές δεν ενδιαφέρονταν για την αξιοποίηση των ακινήτων ενδιαφέρονταν για μια είσοδο στην ευρωπαϊκή αγορά.
Ταυτόχρονα, η πραγματικότητα στην αγορά λέει κάτι διαφορετικό: οι τοπικές επιχειρήσεις υποδέχονται τουρίστες και επενδυτές ανεξαρτήτως εθνικότητας, και το κεφάλαιο, καλώς ή κακώς δεν έχει ταυτότητα. Από τους Τούρκους καταναλωτές σε σούπερ μάρκετ μέχρι επενδύσεις μικρής κλίμακας από πολίτες βαλκανικών χωρών, η ροή του χρήματος λειτουργεί με όρους ελεύθερης οικονομίας.
Η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, με βαθιές ρίζες στην τοπική κοινωνία, συμμετέχει ενεργά στην παραγωγή, στο εμπόριο, στην αγροτική ανάπτυξη και πλέον και στον τουρισμό. Νέες γενιές αξιοποιούν εργαλεία της Ε.Ε., αναζητούν προγράμματα ενίσχυσης, και χτίζουν πάνω σε παραδοσιακές δραστηριότητες από τον καπνό και τα αρωματικά φυτά έως τις ψηφιακές πλατφόρμες μικρού τουρισμού.
Η ευαισθησία δεν είναι καχυποψία. Η εγρήγορση δεν σημαίνει απομόνωση. Η πραγματική ασφάλεια και ανάπτυξη προκύπτουν μέσα από ισχυρούς θεσμούς, αποτελεσματική εποπτεία και συνεκτική κοινωνία όχι από ρητορικά τείχη.
Η Θράκη, ιστορικά σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών, επιλέγει καθημερινά τη συνύπαρξη με ρεαλισμό και αξιοπρέπεια. Και η Πολιτεία οφείλει να ενισχύει αυτό το κεκτημένο, όχι να το εργαλειοποιεί.
