Το ποτάμι βάφτηκε στην κυριολεξία κόκκινο, και ο ουρανός της Τραπεζούντας πραγματικά σκοτείνιασε. Ακολουθεί μια συγκλονιστική αφήγηση, της 97χρονης Μαρίας Τριανταφυλλίδου, για τη Γενοκτονία των Ποντίων, και πώς γλίτωσαν οι γονείς της, ώστε να μπορεί αυτή, το 2024, να ανοίγει το σπίτι της και να τα περιγράφει, για την κάμερα του Newsbomb.gr και όλους τους Έλληνες.
Πόνος. Βασανισμός. Θάνατος. Νεκροί. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί. Το πρώτο μαζικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, έτσι όπως ορίστηκε και αναγνωρίστηκε επίσημα, από πολλές χώρες πλην του θύτη, που συνεχίζει να «υπερηφανεύεται» για αυτό, είναι η Γενοκτονία των Ποντίων.
Ήταν τότε, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, που το «προοδευτικό» κίνημα των Νεοτούρκων καθοδήγησε και συντόνισε την εξόντωση όλων των μη τουρκικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πόντιοι, Αρμένιοι, Ασσύριοι, εξαλείφθηκαν από τις πατρογονικές και πανάρχαιες εστίες τους, με μαζικές εξοντώσεις από τα τουρκικά στίφη.
1,5 εκατομμύριοι οι νεκροί Αρμένιοι, 353.000 οι νεκροί Πόντιοι, οι «τυχεροί» όμως που κατάφεραν να ξεφύγουν και να καταφύγουν είτε στην Ελλάδα είτε στην κοντινή Ρωσία, συνεχίζουν να φέρουν, όπως και οι γενιές μετά από αυτούς, αυτό το τεράστιο συλλογικό τραύμα. Ένα έγκλημα, που παραμένει -για πόσο ακόμα- ατιμώρητο και, τουλάχιστον, δεν πρέπει να ξεχαστεί. Δεν πρέπει να ξεχαστεί, για τη θυσία τόσων αθώων ανθρώπων, από το απόλυτο κακό της εποχής εκείνης.
Η Μαρία Τριανταφυλλίδου, μεγάλωσε και άκουσε διαφορετικές παιδικές ιστορίες, από αυτές που άκουσαν τα παιδιά και τα εγγόνια της. 97 ετών σήμερα, θυμάται τις εξιστορήσεις του πατέρα της, ο οποίος με κάποιον τρόπο επέζησε από τις μαζικές σφαγές και κατόρθωσε να διαφύγει από την Τραπεζούντα, την πατρίδα των προγόνων του καρδιά του Πόντου επί αιώνες, αλλά τόπο μαρτυρίου και εξόντωσης για τους ιθαγενείς κατοίκους της, από το 1919 και μετά. Με αυτές τις ιστορίες μεγάλωσε, αυτή είναι η κληρονομιά της, για αυτές δακρύζει, σήμερα, το 2024, 19 Μαιού, ήμερα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Και τις έχει ενστερνιστεί σαν δικές της, σαν να ήταν αυτή εκεί. Άλλωστε, η ίδια δεν έκανε πολύ ευκολότερη ζωή. Στην προσφυγιά του Καζακστάν, διότι ο πατέρας της πήρε το «άλλο» πλοίο κι όχι αυτό με προορισμό την Ελλάδα, γνώρισε τις κακουχίες, την πείνα -ακραία πείνα- τους βομβαρδισμούς, τον μεγάλο πόλεμο και τον θάνατο. Άντεξε, γιατί δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, ειδικά φέροντας την κληρονομιά ενός επιζώντα της Γενοκτονίας.
Και νίκησε. Τα χρόνια πέρασαν και κατέληξε στην αγαπημένη της Ελλάδα, ο καλύτερος προορισμός, αφού δεν υπήρχε πια η Τραπεζούντα. Και σήμερα ζει, υγιής, με μια μεγάλη οικογένεια και πολλά εγγόνια, στη δυτική Αττική, και εξακολουθεί να μην ξεχνά, ότι αυτά που είναι δεδομένα για τα εγγόνια της και όλους εμάς, ήταν κάτι περισσότερο από πολυτέλεια για τη γενιά της, για τον πατέρα της και τη μητέρα της, και σίγουρα «θεία τύχη» για όσους επέζησαν ώστε να μπορούν να τα διηγηθούν.
Ακολουθεί η συγκλονιστική μαρτυρία της, μια σπάνια, δευτερογενής μεν, ωστόσο τόσο «ζωντανή», περιγραφή, για μια από τις πιο τραγικές εποχές του ανθρώπινου είδους και τις συγκλονιστικές στιγμές που οι γονείς της κατάφεραν να ξεφύγουν από το τουρκικό μαχαίρι και τον θάνατο, με τίμημα τον ξεριζωμό και την ξενυχτιά.
Η παρουσία της σήμερα, κάπου στο Μενίδι, και το ανοιχτό για όλους και το Newsbomb.gr σπίτι της, σημαίνει ότι τελικά, η ζωή βρίσκει τον τρόπο…
Δείτε τη συγκλονιστική μαρτυρία της 97χρονης Μαρίας Τριανταφυλλίδου, από την Τραπεζούντα, στο Newsbomb.gr:
Το Newsbomb.gr είχε πραγματοποιήσει οδοιπορικό στον Πόντο, με τον Βασίλη Καρυοφυλλίδη, και τα αποτελέσματα… εκπλήσσουν ευχάριστα. Δείτε το εδώ.
