Την Παρασκευή 8 Ιουλίου 2022 , αναμένεται να προσγειωθεί στο Αεροδρόμιο Δημόκριτος της Αλεξανδρούπολης, το Πρωθυπουργικό αεροσκάφος.
Ο Πρωθυπουργός , Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρεθεί για λίγο στην Αλεξανδρούπολη, προκειμένου από εκεί να μεταβεί στη Ροδόπη για την ολοκλήρωση του αγωγού φυσικού αερίου Ελλάδας – Βουλγαρίας (IGB).
Οταν το φθινόπωρο του 2019 ξεκινούσε η κατασκευή του ελληνοβουλγαρικού αγωγού IGB, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η ολοκλήρωση του σημαντικού αυτού έργου υποδομής θα συνδεόταν με τη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση όλων των εποχών και η εμπορική του λειτουργία θα ερχόταν σε μια περίοδο όπου όλη η Ευρώπη θα διψούσε για εναλλακτικές πηγές φυσικού αερίου.
Με την πανδημία να αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι της στην πορεία υλοποίησης του έργου και την κρίση στην εφοδιαστική αλυσίδα να επιτείνει τις καθυστερήσεις λίγους μήνες πριν από την παράδοση του έργου, από την Τρίτη 7 Ιουνίου και ως τα τέλη του μήνα ο IGB βρίσκεται σε δοκιμαστική λειτουργία.
Ο αγωγός θα μεταφέρει σε πρώτη φάση 40.000 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, τα οποία από την Τετάρτη 15 Ιουνίου έγιναν 4 εκατομμύρια.
Στη συνέχεια, ο IGB θα πάρει όλες τις αναγκαίες πιστοποιήσεις και άδειες λειτουργίας για να ξεκινήσει τον Ιούλιο η εμπορική λειτουργία του αγωγού, που εξασφαλίζει την ενεργειακή ανεξαρτησία της Βουλγαρίας και επιβεβαιώνει τον στρατηγικό γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού hub στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης.
Με την εμπορική λειτουργία του έργου, ο αγωγός θα μεταφέρει σε πρώτη φάση 3 bcm φυσικού αερίου στη Βουλγαρία, τα οποία με την ολοκλήρωση του σταθμού συμπίεσης θα μπορεί να φτάσουν τα 5 bcm.
Μέτοχοι του IGB είναι η ΔΕΠΑ Εμπορίας με 25%, με αντίστοιχο ποσοστό η ιταλική Edison (μέσω της ΥΑΦΑ Ποσειδών) και το υπόλοιπο 50% ανήκει στη βουλγαρική κρατική εταιρεία Bulgarian Energy Holding (BEH).
Mε τη λειτουργία του IGB, η Βουλγαρία γυρίζει σελίδα στις ενεργειακές υποδομές της και αυτό εξηγεί και τις ασφυκτικές πιέσεις που εκδηλώθηκαν όλους τους προηγούμενους μήνες για την ολοκλήρωση του έργου από τη βουλγαρική κυβέρνηση, εν μέσω μιας οξείας πολιτικής αντιπαράθεσης αλλά και διαφορετικών συμφερόντων.
Κάτι που ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό και τη στάση που τήρησε έναντι του ρωσικού αερίου, καθώς η Βουλγαρία φάνηκε να είχε εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας όταν αποφάσιζε προ διμήνου να μην ανανεώσει τη σύμβαση με την Gazprom.
Κάπως έτσι γράφεται και ο επίλογος για την οριστική απεξάρτηση της χώρας από το ρωσικό αέριο, αποτελώντας και το τέλος της κυριαρχίας του Κρεμλίνου στη Βουλγαρία, που ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια με την κρατικοποίηση κρίσιμων υποδομών που μέχρι τότε ανήκαν σε ρωσικά συμφέροντα.
