Τι έχουν οι ευρωπαϊκοί αυτοκινητόδρομοι που δεν το έχει η Εγνατία;
Η Εγνατία Οδός. Ο εθνικός μας διάδρομος. Η ραχοκοκαλιά της Βόρειας Ελλάδας. Ένας δρόμος-θρύλος, που διασχίζει από την Ηγουμενίτσα μέχρι τους Κήπους και ενώνει θάλασσες, πόλεις, νομούς και… προσδοκίες.
Αλλά πόσο «ευρωπαϊκή» είναι τελικά η Εγνατία; Πληρώνουμε διόδια που ανταγωνίζονται τις τιμές της Αυστρίας, αλλά οδηγούμε σε ένα οδόστρωμα που θυμίζει περισσότερο βαλκανική εγκατάλειψη. Πάμε να δούμε τι προσφέρουν οι άλλες χώρες και τι δεν προσφέρει (ακόμα) η Ελλάδα.
Βουλγαρία – A1 Trakia: Σόφια – Μπουργκάς
Ο δρόμος προς τη Μαύρη Θάλασσα είναι πιο φαρδύς από την υπομονή μας. Τα διόδια πληρώνονται με βινιέτα, όχι το γνωστό σε όλους μας “σταμάτα – ξεκίνα” ανά 30 χλμ στην Εγνατία. Ο εν λόγω δρόμος στη Βουλγαρία πάντως, διατηρείται συστηματικά, χωρίς να ξεχειλίζουν τα χόρτα από τη μεσαία νησίδα.
Ρουμανία – A2 Autostrada Soarelui: Βουκουρέστι – Κωστάντζα
Καλοσχεδιασμένος άξονας, που ενώνει πρωτεύουσα και ακτογραμμή με ακρίβεια λέιζερ. Ναι, είχε προβλήματα. Όμως οι Ρουμάνοι τον αναβαθμίζουν συνεχώς. Χωρίς να αφήνουν τον φωτισμό σβηστό, ούτε να αφήνουν νταλίκες με σπασμένα λάστιχα στο δεξί ρεύμα επί μέρες.
Ιταλία – Autostrada A4: Τορίνο – Τεργέστη
Αυτό είναι Εγνατία, αλλά σε λειτουργία 5 αστέρων. Μπορεί να πληρώνεις διόδια ακριβά, αλλά σου επιστρέφεται σε οδική κουλτούρα, υποδομές, αναπαυτικές ζώνες και σήμανση που μοιάζει με iPad. Όχι με φιλμ Polaroid ξεβαμμένο.
Γαλλία – Autoroute A10: Παρίσι – Μπορντό
Δρόμος με όνομα και υπογραφή. Συντηρείται σαν ιδιωτικό σαλόνι. Στην Εγνατία, απλώς ελπίζεις ότι το επόμενο πάρκινγκ δεν είναι χωράφι με άγρια χόρτα και σπασμένη τουαλέτα.
Και η Εγνατία;
Πληρώνεις 2,40 ευρώ για να περάσεις 15-20 χλμ.
Οι πινακίδες είναι ξεθωριασμένες, άλλες έχουν γράμματα που μοιάζουν βγαλμένα από… PowerPoint 1999.
Τα χόρτα έχουν μετατραπεί σε κρυφές ζούγκλες , ιδανικές για κινηματογραφήσεις.
Οι νυχτερινοί οδηγοί βασίζονται στα φώτα των Ι.Χ., καθώς ο φωτισμός «πάει διακοπές».
Το θέμα δεν είναι αν αγαπάμε την Εγνατία… Την έχουμε περάσει χιλιάδες φορές.
Το θέμα είναι το χρονοδιάγραμμα της σωστής συμπεριφοράς σε αυτήν…Πότε θα της φερθούμε όπως της αξίζει;
Γιατί μπορεί να μην έχει λουλούδια στο πλάι ή καφέδες με λουξ wc στα πάρκινγκ, αλλά είναι ο πιο εμβληματικός δρόμος της Ελλάδας κι αυτή τη στιγμή τον κρατάμε όμηρο μιας διαχρονικής αδιαφορίας.
Μέχρι να αλλάξει αυτό, θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε σαν Ελβετοί και να οδηγούμε σαν… σε “ρετρό Ευρώπη”.
