Ενώ η ελληνική αγορά στενάζει από έλλειψη εργατικών χεριών, επιχειρήσεις στον τουρισμό και την εστίαση ψάχνουν εναγωνίως προσωπικό, και οι νέοι φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό…έρχεται νέο εργασιακό νομοσχέδιο που αλλάζει τα πάντα με ένα… swipe στο κινητό.
Από τη “Δήλωση Πρόσληψης” στο… «απολύεσαι με ένα tap»
Το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να φτάσει στη Βουλή στις αρχές Ιουνίου σπάει κάθε παραδοσιακή έννοια σταθερότητας:
Προσλήψεις και αποχωρήσεις θα γίνονται μέσω εφαρμογής στο κινητό.
Συμβάσεις «δοκιμαστικές» 6 μηνών – μετά βλέπουμε.
Καμία γραφειοκρατία, αλλά και κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης.
Όταν ο εργοδότης αποφασίσει, ο εργαζόμενος απλά ενημερώνεται.
Το ιδανικό για τις επιχειρήσεις – το άγνωστο για τους εργαζόμενους
Σε μια Ελλάδα όπου ο τουρισμός φωνάζει “δεν βρίσκουμε προσωπικό”, αντί να λυθεί το βασικό πρόβλημα της προσέλκυσης και διατήρησης εργαζομένων, το κράτος απαντά με “flexibility on steroids”.
Συμβάσεις «μηδενικών ωρών» για μία, δύο ή τρεις μέρες.
Απασχόληση μέχρι και 13 ώρες τη μέρα σε πολλαπλούς εργοδότες.
Ευέλικτο ωράριο που αλλάζει ανά εβδομάδα, ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης.
Ποιος θα βγει κερδισμένος και ποιος χαμένος;
Από το “εργασιακό δικαίωμα” στην “ψηφιακή σύμβαση στιγμής”
Από το 2024 και μετά, το εργασιακό δεν θυμίζει ούτε 2010, ούτε 2000. Θυμίζει… πλατφόρμα τύπου gig economy με στολή.
Δεν υπάρχει πλέον σταθερό 8ωρο, αλλά ωράριο «κατά παραγγελία».
Δεν υπάρχει προστασία αποχώρησης – αλλά “αδράνεια χρήστη”.
Δεν υπάρχουν πια κενά ανάμεσα σε συμβάσεις. Η επόμενη έρχεται κατευθείαν στην οθόνη.
Και όλα αυτά, ποιον ωφελούν;
Τους εργοδότες που ζητούσαν εδώ και χρόνια λιγότερη γραφειοκρατία και περισσότερη ευελιξία.
Τις μεγάλες αλυσίδες που μπορούν να αξιοποιήσουν “εργαζομένους κατά περίπτωση”.
Όχι όμως τους νέους που ψάχνουν μέλλον, όχι τους υπαλλήλους που στηρίζουν το σπίτι τους σε ένα πρόγραμμα, όχι μια χώρα που θέλει να επιστρέψουν τα μυαλά της.
Μας λείπουν οι εργαζόμενοι – και η απάντηση είναι περισσότερη ανασφάλεια;
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι χρειάζονται αλλαγές στην αγορά. Τελικά τι θέλουμε; Εργαζόμενους με κίνητρο ή με “έγκριση όρων μέσω κινητού”;
Αν δεν υπάρξει σοβαρός κοινωνικός διάλογος, το επόμενο “εργασιακό μέλλον” θα χτιστεί χωρίς τους ίδιους τους εργαζομένους μέσα.
