Το βαθύτερο νόημα της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας και οι ζωντανές παραδόσεις της Θράκης
Η Κυριακή του Πάσχα είναι για την Ορθοδοξία κάτι περισσότερο από μια γιορτή. Είναι κορύφωση και λύτρωση. Είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο, του φωτός απέναντι στο σκοτάδι. Είναι το «Χριστός Ανέστη» που δεν απαντιέται μόνο με λόγια, αλλά με την καρδιά.
Το Πάσχα είναι η πιο βαθιά ριζωμένη γιορτή στο ελληνικό συλλογικό υποσυνείδητο — ένα μείγμα πίστης, παράδοσης, οικογενειακής μνήμης και πολιτισμού. Στη Θράκη, οι παραδόσεις αυτές είναι ακόμη ζωντανές: από τις αυλές με τα κόκκινα αυγά και τον οβελία, μέχρι τις εκκλησίες που γεμίζουν με κόσμο και φως τη νύχτα της Ανάστασης.
Στο Πάσχα συναντιούνται η σιωπή της Μεγάλης Παρασκευής, η προσμονή του Μεγάλου Σαββάτου και η χαρά της Κυριακής. Η φλόγα του Αγίου Φωτός περνά από χέρι σε χέρι, όπως περνούν οι αξίες από γενιά σε γενιά.
Και όταν ακουστεί το «Χριστός Ανέστη», δεν είναι μόνο θρησκευτική διακήρυξη. Είναι μια υπόσχεση ότι, όσο κι αν σκοτεινιάσει η ζωή, το φως έχει πάντα τον τελευταίο λόγο.
