Η εικόνα με μια φράση…, είναι ντροπιαστική, μια ολόκληρη Περιφέρεια, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, παραμένει αποκομμένη από το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, την ώρα που στο υπόλοιπο κράτος σχεδιάζονται τα τρένα του… μέλλοντος.
Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη μιλά για πράσινες μεταφορές, στη Θράκη κυριαρχεί η εγκατάλειψη και η σκόνη.
1894 vs 2025: Ο παραλογισμός σε μία πρόταση
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Μελετητών Ελλάδας, Αργύρης Πλέσιας, το είπε ξεκάθαρα:
«Οι Γάλλοι κατασκεύασαν ολόκληρο δίκτυο το 1894 με τα μέσα της εποχής. Κι εμείς δεν μπορούμε να φτιάξουμε 45 χιλιόμετρα το 2025; Πραγματικά έλεος!»
Μια φράση που αποτυπώνει την εθνική ασυνέπεια, τη διοικητική παράλυση και την περιφερειακή αδικία.
Σιδηροδρομικός αποκλεισμός: Όχι απλώς εγκατάλειψη αλλά ευθεία υποβάθμιση
Το τμήμα Σέρρες-Ξάνθη χαρακτηρίζεται πλέον «ανενεργό», ενώ η γραμμή καταρρέει με σταθμούς-φαντάσματα και υποδομές σε αποσύνθεση. Κάθε μέρα καθυστέρησης, ανεβάζει το κόστος αποκατάστασης και μειώνει τις πιθανότητες αναβίωσης.
Ολόκληρη η Θράκη αντιμετωπίζεται ως «τερματικός σταθμός» της πολιτικής βούλησης. Όλα αυτά, την ώρα που τα περιφερειακά οράματα διατυμπανίζουν την έννοια της «συνοχής».
Τα δύο καλά νέα (με ερωτηματικό)
Μόνα «φωτεινά» σημεία στον σχεδιασμό:
Η κατασκευή του Καρβάλη-Τοξότες, που ίσως καταστήσει την Καβάλα κόμβο.
Η αναβάθμιση της γραμμής Αλεξανδρούπολη-Ορμένιο, με εμπορική και γεωστρατηγική σημασία.
Αρκούν; Όχι, αν η υπόλοιπη Θράκη συνεχίσει να βρίσκεται εκτός κάδρου.
Η ώρα για πιέσεις
Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό. Είναι πολιτικό. Χρειάζονται φωνές, διεκδικήσεις και δημόσια καταγγελία της υποβάθμισης. Οι πολίτες της Θράκης δεν αξίζουν να είναι θεατές σε ένα έργο στασιμότητας.
Η σιδηροδρομική απομόνωση της Θράκης δεν είναι απλώς συγκοινωνιακό ζήτημα. Είναι σύμπτωμα μιας περιφέρειας που φωνάζει και κανείς δεν ακούει.
