Το 1923 η υπογραφή της Συμφωνίας της Λωζάνης όρισε ότι ο ποταμός Εβρος θα αποτελέσει το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με τη συνοριογραμμή να ακολουθεί τη μέση γραμμή, αφήνοντας στην Τουρκία την περιοχή του Κάραγατς.
Ο ορισμός του ποταμού Εβρου ως φυσικού συνόρου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στις διαπραγματεύσεις της Λωζάνης, το 1923, είχε αρχικά ως αποτέλεσμα η Αδριανούπολη να βρεθεί στην τουρκική επικράτεια αλλά το προάστιο Κάραγατς με τον κομβικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης στο ελληνικό τμήμα. Ωστόσο οι έντονες πιέσεις των Τούρκων για πληρωμή υπέρογκων πολεμικών επανορθώσεων από την Ελλάδα δημιούργησαν ασφυκτικό κλίμα στις διαπραγματεύσεις.
Μπροστά στην πίεση και στο προβλεπόμενο αδιέξοδο, ο επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπίας Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε στην τουρκική πλευρά την παραχώρηση του προαστίου του Κάραγατς και του εδαφικού τριγώνου μεταξύ των ποταμών Έβρου και Άρδα προς συμψηφισμό των πολεμικών επανορθώσεων.
Η τουρκική αντιπροσωπία, κατόπιν πιέσεων της Αγγλίας και της Γαλλίας, αποδέχτηκε την πρόταση και έτσι το Κάραγατς επιδικάστηκε στην Τουρκία, με αποτέλεσμα χιλιάδες Ελληνες να καταστούν πρόσφυγες, να εγκαταλείψουν την περιοχή και να μετακινηθούν δυτικότερα, χτίζοντας στη συνέχεια τη σημερινή Ορεστιάδα. Το 1925 η Τουρκία πρότεινε στην Ελλάδα την πώληση του τριγώνου του Κάραγατς αντί 500.000 στερλινών, ωστόσο ο Βενιζέλος επέλεξε να διαθέσει το συγκεκριμένο ποσό για τις εξοπλιστικές ανάγκες του Ελληνικού Στρατού.
Η συνοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας στη Θράκη εκτείνεται σε μήκος 203 χιλιομέτρων. Στο μεγαλύτερο τμήμα του ταυτίζεται με τον ρου των ποταμών Άρδα και Έβρου, εκτός από μία έκταση έντεκα χιλιομέτρων στο ύψος της Αδριανουπόλεως όπου το σύνορο μετατοπίζεται δυτικά του ποταμού. Αποτελεί το μοναδικό χερσαίο σύνορο μεταξύ των δύο κρατών.
Υπήρξε αντικείμενο έντονων διαπραγματεύσεων κατά τη διάρκεια της συνδιασκέψεως της Λωζάννης διότι σχετιζόταν με το ευρύτερο εδαφικό καθεστώς της δυτικής Θράκης. Μετά τη χάραξή της μεθορίου το 1926 συνέχισε να δημιουργεί κατά καιρούς προβλήματα που σχετίζονταν κυρίως με την μετατόπιση της κοίτης του ποταμού.
Με τη συνθήκη της Λωζάννης το 1923 αποφασίσθηκε η διανομή της γεωγραφικής περιοχής της Θράκης ανάμεσα σε τρείς χώρες:
• στην Τουρκία που έχει το ανατολικό τμήμα (23.764 τ.χλμ) και τη μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, την Κωνσταντινούπολη,
• στη Βουλγαρία που έχει το βόρειο τμήμα
• στην Ελλάδα που έχει το νοτιο-δυτικό τμήμα που είναι και το μικρότερο (8.580 τ.χλμ).
Η συγκεκριμένη διανομή αντικατόπτριζε τις πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις της περιόδου μεταξύ 1912-1923.
