Μία εποχή όχι και τόσο μακρινή η Εθνική ομάδα βόλεϊ γέμιζε το ΣΕΦ. Ήταν το 1994, 1η Οκτωβρίου όταν στο πλαίσιο του παγκοσμίου πρωταθλήματος η Εθνική ομάδα αντιμετώπισε τη Ρωσία με φόντο την πρόκριση στους οκτώ της διοργάνωσης.
Στο τάι μπρέικ του αγώνα με το σκορ στο 14-13 η μπάλα βρίσκεται στα χέρια του Νίκου Σαμαρά. Μόνο εκείνος, μόνο ο «αετός» του ελληνικού βόλεϊ μπορούσε να πάρει την μπάλα που ζύγισε 100 κιλά και να την κάνει ό, τι ήθελε. Ο Έλληνας αθλητής με άσο κάνει το 15-13 και δίνει τη νίκη στην Εθνική μας την πρόκριση στα προημιτελικά. Ήταν και παραμένει μέχρι και σήμερα μία από τις σημαντικότερες στιγμές του «γαλανόλευκου» συγκροτήματος.
Το… πεπρωμένο του Νίκου Σαμαρά τον συνάντησε σε ένα περίπτερο. Το 1985 απέναντι από ένα δημοτικό σχολείο στην Ορεστιάδα ο προπονητής Γιώργος Καμπερίδης εντόπισε τον Νίκο Σαμαρά και τον παρότρυνε να παίξει βόλεϊ. Μάλιστα χρειάστηκε η επιμονή της γιαγιάς του προκειμένου να συνεχίσει.
«Ο Νίκος ήταν ένας εξαιρετικός αθλητής κι ένα σοβαρό, πάρα πολύ σοβαρό παιδί. Όλοι μιλούσαν γι’ αυτόν και άρχισα να τον ψάχνω, χωρίς όμως επιτυχία. Τελικά τον είδα συμπτωματικά μπροστά μου στο περίπτερο έξω από το Δημοτικό Σχολείο. Ήταν Νοέμβριος του 1985 κι εκεί του είπα χωρίς περιστροφές “Εσύ θα έρθεις να παίξεις βόλεϊ”. Τον πήρα και πήγαμε στο γήπεδο. Στην αρχή μου ξέφυγε και δεν ήθελε να συνεχίσει, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να πάω σπίτι του. Εκεί τον παρότρυνε η γιαγιά του κι έτσι ξεκίνησε. Ο Νίκος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε από τα χέρια μου. Ήταν αφοσιωμένος σε αυτό που έκανε και γι’ αυτό έπαιζε μέχρι 42 χρόνων. Πολλοί τον είχαν παρεξηγήσει, αλλά δεν ήταν ο άνθρωπος που παρουσίαζαν κάποιοι. Εγώ δεν είχα ποτέ πρόβλημα μαζί του, απλά όταν λες τα πράγματα με το όνομα τους, τότε ακούς και… διάφορα. Κρίμα γιατί έφυγε ένας σπουδαίος αθλητής και άνθρωπος» σημείωσε ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε.
Ξεκίνησε να παίζει στην ανδρική ομάδα της Ορεστιάδας από το 1988, σε ηλικία 18 ετών την χρονιά που κατέκτησε το πρωτάθλημα εφήβων με την ομάδα του Έβρου. Με την ακριτική ομάδα συνδέθηκε για δέκα χρόνια και έζησε τεράστιες στιγμές διεκδικώντας τίτλους. Παίκτης με τεράστια αθλητικά προσόντα και «φονικό» σερβίς έφτασε με την Ορεστιάδα στον τελικό του κυπέλλου το 1993, στην πρώτη μεγάλη επιτυχία της ακριτικής ομάδας. Εκείνη την εποχή η Ορεστιάδα κέρδιζε ολοένα και περισσότερους φιλάθλους, ενώ μνημειώδεις έχουν μείνει οι «μάχες» με Άρη και Ολυμπιακό στους τελικούς του πρωταθλήματος.
Η Ορεστιάδα κατέλαβε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα τρεις σερί φορές το 1994, το 1995 και το 1996 ενώ τα επόμενα δύο χρόνια έφτασε μέχρι τους τελικούς. Το 1997 κι ενώ είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό έχασε τον τίτλο από τον Άρη του «θηρίου» Γκάνεφ ενώ την επόμενη χρονιά έχοντας το πλεονέκτημα έδρας, ούσα πρώτη στην κανονική περίοδο έχασε τον πέμπτο και καθοριστικό ματς στην Ορεστιάδα από τον Ολυμπιακό. Με την ακριτική ομάδα αγωνίστηκε ακόμη τρεις φορές στο φάιναλ φορ του κυπέλλου Συνομοσπονδιών (1994, 1995, 1996) φτάνοντας μέχρι τον τελικό όπου έχασε τον τίτλο από την Πάρμα.
Το 1998 μετά την απώλεια του τίτλου από τον Ολυμπιακό έπεσαν και οι τίτλοι τέλους στην σχέση του Νίκου Σαμαρά με την Ορεστιάδα. Παρά το γεγονός ότι για χρόνια ολόκληρα Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός του έστρωσαν κόκκινο χαλί ο Νίκος Σαμαράς συμφώνησε με τον Ηρακλή με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο το 2000, τον μοναδικό τίτλο της καριέρας του στην Πάτρα.
Ακολούθησε ο Παναθηναϊκός ενώ αγωνίστηκε και στο εξωτερικό με τη φανέλα της ιταλικής Φαλκονάρα, της Σεβίλης, της Φενερμπαχτσέ και της ελβετικής Σενουά. Έπαιξε ακόμη σε ΑΕΚ, Εθνικό Αλεξανδρούπολης και Μίλωνα όπου βοήθησε να ανέβει κατηγορία μαζί με τον συμπαίκτη του Μάριο Γκιούρδα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε στη Λήμνο όπου είχε ιδρύσει μάλιστα και τον δικό του σύλλογο με στόχο να μεταδώσει την αγάπη του για βόλεϊ στα νέα παιδιά. Οι δύο τελευταίοι επίσημοι αγώνες που έλαβε μέρος ο Σαμαράς ήταν για το Κύπελλο με την ομάδα της Λήμνου. Η ομάδα μάλιστα κατάφερε να πάρει την άνοδο για την Α2 μετά τον θάνατό του.
Αγωνίστηκε 160 φορές με την Εθνική εφήβων και 263 με την Εθνική ανδρών με τις οποίες έπαιξε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1989) και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών (1994), τερματίζοντας σε αμφότερες τις διοργανώσεις στην 6η θέση. Στην εθνική ομάδα ανδρών ήταν αναντικατάστατο στέλεχος και αρχηγός της ενώ αν και αγωνιζόταν κυρίως ως διαγώνιος καθιερώθηκε ως ακραίος όταν ο Χιλμπέρτο Χερέρα που είχε αναλάβει ομοσπονδιακός τεχνικός στην Εθνική ομάδα, διέκρινε την δυνατότητα του και στην υποδοχή εκτός από τις επιθέσεις.
Στις 4 Ιανουαρίου 2013 κατέρρευσε ξαφνικά έπειτα από αδιαθεσία που ένιωσε, ενώ βρισκόταν σε σπίτι φίλων του στην Αθήνα. Διακομίστηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ο Νίκος Σαμαράς έφυγε από τη ζωή από ανεύρυσμα εγκεφάλου. Μετά το θάνατό του η σορός του μεταφέρθηκε με C-130 στη Λήμνο όπου και κηδεύτηκε. Προν τιμήν του η Ορεστιάδα απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο «9» ενώ και το κλειστό της ακριτικής πόλης φέρει πλέον το όνομά του όπως και το κλειστό γυμναστήριο της Λήμνου. Το τουρνουά βόλεϊ του Ο.Φ. Γέρακα, το οποίο διεξαγόταν κατά τις ημέρες του θανάτου του πήρε το όνομά του όπως και η διοργάνωση του Λιγκ Καπ.
Πηγή: sportsaddict.gr
