Το 2024 ανακοινώθηκε πανηγυρικά πως το 2025 θα “κόβουμε κορδέλες” σε νέα έργα υποδομών στη Θράκη. Σήμερα, το μόνο που κόβουμε είναι την ανάσα από την εγκατάλειψη.
Το 2024 εξαγγέλθηκαν έργα υποδομής στον Έβρο που θα ολοκληρώνονταν το 2025. Σήμερα, το μόνο που ολοκληρώνεται είναι η υπομονή όσων ζουν δίπλα σε ράγες που σιγά-σιγά σβήνονται από τον χάρτη.
Τον Οκτώβριο του 2024, από την Ορεστιάδα, ο τότε Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σταϊκούρας ανακοίνωνε πως το 2025 θα «κόβουμε κορδέλες» για νέα έργα στη Θράκη. Ήταν κάτι μήνες, μετά τις φονικές πυρκαγιές που κατέκαψαν το δάσος της Δαδιάς κάθε μήκος και πλάτος του κεντρικού και νοτίου Έβρου και άφησαν πίσω τους έναν ολόκληρο νομό τραυματισμένο.
Τα 19 μέτρα που εξαγγέλθηκαν παρουσιάστηκαν ως σχέδιο «ανασυγκρότησης του Έβρου».
Υποδομές, σιδηρόδρομος, δρόμοι, νέα αρχή.
Πιο συγκεκριμένα: αναβάθμιση της γραμμής Αλεξανδρούπολη – Ορεστιάδα – Ορμένιο με ηλεκτροκίνηση, σηματοδότηση, δυνατότητα σύνδεσης με τα Βαλκάνια. Έργο ευρωπαϊκής στρατηγικής, το έλεγαν. Το οποίο θα ολοκληρωνόταν, ειπώθηκε τότε, μέχρι το τέλος του 2025.
Μέσα του 2025 πια, και ούτε κορδέλα, ούτε ράγα, ούτε προκήρυξη εργολαβίας. Μόνο μελέτες που επανεξετάζονται και χρηματοδοτήσεις που… αναζητούνται.
Έχουμε γραμμή. Αλλά μόνο στα χαρτιά
Η γραμμή Αλεξανδρούπολη – Ορεστιάδα – Ορμένιο λειτουργεί μεν, αλλά με τρένα-σύμβολα μιας άλλης εποχής. Οι οτομοτρίς που εξυπηρετούν τα ελάχιστα καθημερινά δρομολόγια μοιάζουν περισσότερο με ζωντανό μουσείο παρά με μέσο μαζικής μεταφοράς.
Κι όταν χρειαστεί να περάσει νατοϊκός εξοπλισμός από τον ίδιο άξονα που παρεμπιπτόντως αποτελεί κρίσιμο γεωπολιτικό διάδρομο, τότε η Hellenic Train ανακοινώνει διακοπή δρομολογίων επιβατών.
Γιατί το στρατιωτικό υλικό προηγείται.
Οι πολίτες… ας περιμένουν το επόμενο.
Η Θράκη δεν έχει χάσει απλώς το τρένο της ανάπτυξης.
Έμαθε να κάνει στην άκρη για να περάσουν άλλοι.
Σιδηροδρομική στρατηγική και πολιτική λήθη
Η αναβάθμιση της γραμμής αυτής δεν είναι τοπικό ζήτημα. Είναι θέμα εθνικό, ευρωπαϊκό, γεωπολιτικό. Η σύνδεση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης με τα Βαλκάνια μέσω σιδηροδρόμου, εάν ποτέ υλοποιηθεί, μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στο διαμετακομιστικό παιχνίδι.
Αλλά αντί για εργοτάξια, έχουμε εργολόγια.
Αντί για πρόοδο, powerpoint.
Και αντί για εξηγήσεις, σιωπή.
Ο σταθμός που δεν φτάνει ποτέ
Η Θράκη, πλούσια σε ιστορία, ανθρώπους και στρατηγική θέση, λειτουργεί σήμερα σαν σταθμός όπου το τρένο απλώς δεν σταματά. Όχι γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά γιατί υπάρχει αδιαφορία.
Οι σταθμοί σε Τυχερό, Φέρες, Σουφλί, Ορεστιάδα είναι κουφάρια μιας εποχής που πίστευε ότι ο σιδηρόδρομος είναι πρόοδος.
Σήμερα, είναι απλώς… βαρίδι στον προϋπολογισμό.
Και τελικά, ποιος θα κόψει την κορδέλα;
Ίσως τελικά να μη χρειάζεται κανείς να κόψει κορδέλα.
Ας κόψει κάποιος την κοροϊδία.
Η Θράκη δεν ζητά έργα βιτρίνας. Ζητά να μην αισθάνεται ξεχασμένη.
Γιατί το πιο τραγικό δεν είναι ότι το τρένο δεν ήρθε.
Το τραγικό είναι ότι δεν το περιμένει πια κανείς.
Η γραμμή υπάρχει. Οι ανάγκες υπάρχουν. Η πολιτική βούληση; Εκκρεμεί.
