“Λουκέτο” μπαίνει σύμφωνα με τους εργαζομένους, στο εκδοτήριο σιδηροδρομικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη και σε άλλες 33 πόλεις
Με σχετική επιστολή στον Πρωθυπουργό , στους προέδρους των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και στην Hellenic Train, οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν πως ενημερώθηκαν πως μέχρι το τέλος Μαρτίου 34 εκδοτήρια σιδηροδρομικών σταθμών θα σταματήσουν να λειτουργούν και εκφράζουν την απογοήτευση και την ανησυχία τους για τις 200 οικογένειες που θα μείνουν χωρίς κανένα εισόδημα.
Όπως υποστηρίζουν, με την απόφαση αυτή απαξιώνεται πλήρως το, ήδη πληγωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο και εγκαταλείπεται εντελώς η υποβαθμισμένη περιφέρεια.
Διαβάστε την ανακοίνωση:
Η Hellenic Train, σε συνάρτηση με τη στρατηγική προώθησης εναλλακτικών και πιο φιλικών επιλογών κράτησης εισιτηρίων για τους πελάτες, προχωρά σε αναδιοργάνωση των εκδοτηρίων σε συγκεκριμένους σταθμούς του δικτύου της.
Ειδικότερα, από την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου και σταδιακά έως τις 31 Μαρτίου, τα εκδοτήρια σε Κινέτα, Ραψάνη, Κάτω Αχαΐα, Άγιος Ανδρέας, Νέα Πέραμος, Άγιοι Θεόδωροι, Άγιος Στέφανος, Αυλώνας, Οινόη, Νέοι Πόροι, Λεπτοκαρυά, Ξάνθη, Σκύδρα, Νάουσα, Ροδόπολη, Αλεξάνδρεια, Λιμάνι Αλεξανδρούπολης, Λιτόχωρο, Αμύνταιο, Ορεστιάδα, Δράμα, Έδεσσα, Σέρρες, Φλώρινα, Βέροια, Κιλκίς, Άδενδρο, Κομοτηνή, Στυλίδα, Τιθορέα, Ρίο, Αίγιο, Παλαιοφάρσαλος και Λαμία θα διακόψουν τη λειτουργία τους
Αναλυτικά η επιστολή των εργαζομένων:
Αξότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ, αξιότιμοι Κύριοι,
Κατόπιν των τελευταίων εξελίξεων και αφού έχουμε μόλις ενημερωθεί από τους εργοδότες μας, πως σταδιακά και έως το τέλος Μαρτίου, 34 εκδοτήρια σιδηροδρομικών σταθμών θα σταματήσουν να λειτουργούν, νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε την απογοήτευση που αισθανόμαστε αλλά και την ανησυχία μας για το μέλλον καθώς 200 οικογένειες μένουν χωρίς ένα από τα εισοδήματά τους ή και χωρίς κανένα απολύτως εισόδημα.
Με την απόφαση αυτή απαξιώνεται πλήρως το, ήδη πληγωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο και εγκαταλείπεται εντελώς η υποβαθμισμένη περιφέρεια. Υπάρχουν σταθμοί που αποτελούν πραγματικά τελευταία “ζωντανά” κομμάτια της ιστορίας και του πολιτισμού της χώρας που τώρα θα αδειάσουν, θα λεηλατηθούν και θα καταστραφούν. Ο σιδηρόδρομος μετατρέπεται σε ένα ψυχρό και απρόσωπο μέσο μεταφοράς. Τα εκδοτήρια είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους πελάτες και την Εταιρεία.
Οι εκδότες είμαστε σε κάθε περίπτωση οι τελευταίοι που φταίμε αλλά οι πρώτοι που πληρώνουμε, όταν προκύπτουν προβλήματα. Ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουμε είναι τη δουλειά μας, δηλαδή να εξυπηρετούμε τους πελάτες. Ανάμεσά μας υπάρχουν άτομα όλων των ηλικιών, ακόμη και με 25 χρόνια εργασίας μέσα στους σταθμούς, επομένως πολύ κοντά στην συνταξιοδότηση.
Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο αποκατάστασης, ούτε για αυτούς ούτε και για κανέναν από τους υπόλοιπους. Μιλάμε για άτομα που τα περισσότερα έχουμε μεγαλώσει μέσα στους σταθμούς και τα τρένα και αγαπάμε τον σιδηρόδρομο και την δουλειά μας.
Μετά το δυστύχημα των Τεμπών ήμασταν εμείς που βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή. Αντιμετωπίσαμε την οργή του κόσμου.
Ακούσαμε παράπονα και χαρακτηριστήκαμε ακόμη και δολοφόνοι τη στιγμή που και η δική μας σκέψη ήταν στα θύματα και στις οικογένειές τους. Συνεχίσαμε να βρισκόμαστε καθημερινά στις θέσεις μας παρ’ όλο που κάποιοι δεχόμασταν συχνά επιθέσεις με ζημιές στα κτίρια που στεγαζόταν τα εκδοτήριά μας.
Πολύ συχνά, καλούμαστε να κάνουμε πράγματα πέραν των καθηκόντων μας, όπως να παρέχουμε βοήθεια σε κάποιον που αντιμετωπίζει ιατρικό πρόβλημα μέχρι να δεχτεί βοήθεια ειδικού. Να ψάχνουμε, μέσα, έξω και γύρω από τους σταθμούς για απολεσθέντα υπάρχοντα επιβατών.
Να βοηθάμε τουρίστες Έλληνες και ξένους, δίνοντας οδηγίες για την περιοχή μας και να κάνουμε μέχρι και συνεννοήσεις με TAXI για να τους βοηθήσουμε. Εντελώς ανθρώπινα.
Αμέτρητες φορές πληρώσαμε εισιτήρια από την τσέπη μας, για κάποιους που γνωρίζαμε πως πράγματι έχουν οικονομικά προβλήματα, αλλά υπήρχε ανάγκη να μετακινηθούν.
Κάποιες φορές τα πήραμε πίσω, κάποιες όχι. Μέχρι και ανθρώπους που ήθελαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους και ξάπλωναν στις γραμμές χρειάστηκε να προσπαθήσουμε να μεταπείσουμε, μέχρι να καταφτάσει και να παρέμβει η αστυνομία.
Από την άλλη, σε κάποιους σταθμούς δεν μας προσφέρονται ούτε τα απαραίτητα, όπως η θέρμανση και αναγκαζόμαστε να μεταφέρουμε θερμαντικά μέσα από τα σπίτια μας για να έχουμε ένα πιο αξιοπρεπές εργασιακό περιβάλλον.
Κατά τόπους και συχνά παρατηρούνται προβλήματα με το ηλεκτρικό ρεύμα και το ίντερνετ που μας εμποδίζουν να κάνουμε τη δουλειά μας όπως πρέπει. Και πάλι όμως την κάνουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Μας έχουν δημιουργηθεί πολλές απορίες οι οποίες αφορούν σε πιθανά προβλήματα που θα προκύψουν από το κλείσιμο των εκδοτηρίων και είναι οι εξής:
-Υπάρχουν επιβάτες ΑΜΕΑ και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα είναι γνωστοί και τακτικοί πελάτες, καθώς και ηλικιωμένοι που έχουν ανάγκη από φυσική βοήθεια, για επιβίβαση στις αμαξοστοιχίες και αποβίβαση από αυτές. Ειδικά σε νευραλγικούς σταθμούς επάνω στον κεντρικό άξονα. Ποιος θα τους βοηθάει όταν δε θα υπάρχουν εκδότες;
-Ποιός θα ενημερώνει το επιβατικό κοινό όταν επικρατεί αμηχανία, όταν γίνονται μονοδρομήσεις ή σε περίπτωση καθυστερήσεων; Οι σταθμάρχες δεν έχουν επικοινωνία με τον κόσμο και δεν υπάρχουν και σε κάθε σταθμό.
-Σε κλειστό εκδοτήριο πώς θα αποζημιώνονται οι επιβάτες αν χρειαστεί;
-Σε σταθμούς όπου ο χώρος αναμονής θα είναι κλειδωμένος, μετά το κλείσιμο των εκδοτηρίων, πού θα περιμένουν οι επιβάτες όταν οι καιρικές συνθήκες θα είναι δύσκολες; Πού θα πηγαίνουν τουαλέτα όταν αυτή βρίσκεται στον εσωτερικό χώρο του εκδοτηρίου που δε θα λειτουργεί;
-Πώς θα εξυπηρετούνται άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και άλλων ιδιαίτερων κατηγοριών οι οποίοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες; Όταν, ακόμη και νεαροί σε ηλικία επιβάτες, δυσκολεύονται να διαχειριστούν την δύσχρηστη και δυσλειτουργική ιστοσελίδα της Εταιρείας, για την έκδοση εισιτηρίου και πολλές φορές καταλήγουν και πάλι να ζητούν βοήθεια από τους εκδότες;
Μήπως θα καλούν στο 14511 στο οποίο χρεώνεται με 0,646 ευρώ το λεπτό η κλήση από σταθερό και 0,984 ευρώ το λεπτό η κλήση από κινητό, όπου σύμφωνα με παράπονα επιβατών τους δίνονται λάθος πληροφορίες;
Κανείς δεν μπορεί να δώσει εγκυρότερες πληροφορίες από τον κάθε τοπικό εκδότη για τα δρομολόγια της περιοχής του.
Ή τέλος πιστεύει κανείς πως θα δίνουν τηλεφωνικά τα στοιχεία της κάρτας τους για να αγοράσουν έτσι το εισιτήριό τους; Αυτό προβλέπεται στις τελευταίες αποφάσεις.
-Πώς ακριβώς είναι, οι αλλαγές που γίνονται, προς όφελος των επιβατών, όταν επάνω στα τρένα δε θα κόβονται εισιτήρια επιστροφής;
Δε θα κόβονται εισιτήρια νεανικά 12-24 ετών, φοιτητικά, πολυτέκνων, ούτε καν συνταξιούχων ΟΣΕ αλλά όλοι όσοι ανήκουν σε αυτές τις ειδικές κατηγορίες θα αναγκάζονται να πληρώσουν αντίτιμο κανονικού εισιτηρίου και να χάσουν τις εκπτώσεις που δικαιούνται;
Και μάλιστα να πληρώνουν μόνο με μετρητά γιατί επάνω στα τρένα δεν υπάρχουν POS για πληρωμή με κάρτα. -Γιατί σταματά η έκδοση τριμηνιαίων και εξαμηνιαίων καρτών και άνθρωποι που μετακινούνται καθημερινά στις δουλειές τους θα χάνουν ακόμη περισσότερα χρήματα;
– Τι θα γίνει σε περιοχές με περιορισμένες επιλογές για εναλλακτικές μεταφορές και σε περιοχές που λόγω προβλημάτων στις γραμμές του δικτύου, τμήματα των δρομολογίων πραγματοποιούνται με λεωφορεία, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστιες καθυστερήσεις;
Ποιός θα ενημερώνει τον κόσμο πού βρίσκονται τα λεωφορεία όταν στην πραγματικότητα κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση των δικτύων αυτών;
Χωρίς εκδοτήρια εγκαταλείπονται εντελώς.
Για όλα όσα προαναφέρθησαν, ζητούμε να γίνει ακύρωση της απόφασης για το κλείσιμο των εκδοτηρίων και προτείνουμε να γίνει μια προσπάθεια εξεύρεσης συνδυαστικών λύσεων, ώστε να συνυπάρχουν και η φυσική παρουσία των εκδοτών, η οποία είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του σιδηροδρόμου, αλλά και η διευκόλυνση της ηλεκτρονικής αγοράς για όποιον το επιθυμεί.
Από την πλευρά μας είμαστε διατεθειμένοι να παρέχουμε όποια βοήθεια μπορούμε, εφόσον μας ζητηθεί, ώστε να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση για όλους.
Εδώ κάπου να αναφέρουμε πως δυστυχώς, έως τώρα, δεν εισακουγόμασταν όποτε ζητούσαμε αλλαγές δρομολογίων, όταν διαπιστώναμε πως αυτά δεν εξυπηρετούν το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού, με αποτέλεσμα να χάνονται επιβάτες και έσοδα.
Κλείνοντας, επιτρέψτε μας να χρησιμοποιήσουμε μία από τις γνωστές φράσεις που χρησιμοποιεί η Hellenic Train, συμπληρώνοντας και κάτι δικό μας:
“Όλοι έχουν δικαίωμα στο ταξίδι. Αλλά όλοι έχουν και δικαίωμα στην εργασία”.
Ευελπιστούμε στην διαμεσολάβηση και στην βοήθειά σας.
