Το πρόγραμμα που υπόσχεται ζωή στην επαρχία , χωρίς να εγγυάται τίποτα από όσα συνθέτουν τη ζωή
Ένα πρόγραμμα-ελπίδα που παραμένει στα χαρτιά. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια για το πολυσυζητημένο μέτρο οικονομικής ενίσχυσης οικογενειών που θα αποφασίσουν να εγκατασταθούν μόνιμα σε χωριά του Έβρου με πληθυσμό των 500 κατοίκων. Παρότι προβλέπει επιδότηση που μπορεί να φτάσει έως και τα 10.000 ευρώ, το ενδιαφέρον παραμένει χλιαρό, σχεδόν ανύπαρκτο.
Μπορεί ένα επίδομα 10.000 ευρώ να σου αλλάξει ζωή;
Η απάντηση είναι «ναι» αν έχεις και δουλειά, και σχολείο, και φροντιστήριο, και γιατρό. Αν όμως έχεις μόνο το επίδομα και τίποτα απ’ τα υπόλοιπα, τότε απλώς σου αλλάζει διεύθυνση. Όχι πραγματικότητα.
Η επιδότηση μπορεί να φτάσει έως και 10.000 ευρώ για κάθε οικογένεια. Ακούγεται εντυπωσιακό. Αλλά η πραγματική ανταπόκριση είναι σχεδόν μηδενική.
Οι Δήμαρχοι λένε αυτό που όλοι σκέφτονται
Ορεστιάδα – Διαμαντής Παπαδόπουλος: «Δεν είναι πανάκεια. Είναι εργαλείο, όχι λύση.»
Σουφλί – Παναγιώτης Καλακίκος: «Δεν έρχεται κανείς μόνο για τα χρήματα. Θέλει και δουλειά.»
Διδυμότειχο – Ρωμύλος Χατζηγιάννογλου: «Δεν υπάρχει προοπτική. Ο κόσμος φοβάται ότι είναι ημίμετρο.»
Κοινό μήνυμα:
Χωρίς θέσεις εργασίας, υποδομές και ασφάλεια, το μόνο που μένει είναι η ταμπέλα της εγκατάστασης. Όχι η ουσία.
Και πριν το πάρεις το επίδομα… έχεις ρωτήσει:
Τα σχολεία σε αυτά τα χωριά λειτουργούν κανονικά; Ή θα ξυπνάς 05:30 για να πας τα παιδιά αλλού;
Υπάρχει παιδικός σταθμός ή νηπιαγωγείο στη γειτονιά; Ή μόνο αν έχεις γιαγιά με αυτοκίνητο;
Αν το παιδί θέλει να μάθει αγγλικά ή υπολογιστές, υπάρχουν φροντιστήρια κοντά; Ή θα κάνεις 50 χλμ πήγαινε-έλα;
Για παιδίατρο; Για φάρμακα; Έχεις Κέντρο Υγείας κοντά;
Και τελικά: πόσα θα σου κοστίζει η καθημερινότητα για σένα και τα παιδιά σου σε βενζίνες, καύσιμα, φαγητό και νεύρα;
Αυτά τα 10.000 ευρώ μοιάζουν πολλά μόνο στην Αθήνα. Στον Έβρο τελειώνουν πριν ξεκινήσεις.
Το πρόβλημα δεν είναι το μέτρο. Είναι η αντίληψη.
Για δεκαετίες, ο Έβρος αντιμετωπίζεται σαν τόπος μετάθεσης, όχι δημιουργίας. Σύνορο, όχι εστία. Πέρασμα, όχι προορισμός.
Οι δήμαρχοι μιλούν για την ανάγκη να έρθουν επενδύσεις, επιχειρήσεις, φορολογικά κίνητρα. Η Τουρκία, λένε, δίνει 80% επιδότηση σε νέες επιχειρήσεις απέναντι από το Σουφλί. Η Βουλγαρία έχει ΦΠΑ στο μισό και τιμές-δόλωμα για εργαζόμενους και επιχειρηματίες.
Και ο Έβρος;
Έχει 10.000 ευρώ να σου δώσει… αν τολμήσεις να εγκατασταθείς μόνος σε χωριό των 500 κατοίκων, χωρίς δουλειά, χωρίς παιδίατρο και χωρίς δεύτερο δάσκαλο.
Επίδομα χωρίς πλαίσιο, μετακόμιση χωρίς αύριο
Το μέτρο δεν είναι λάθος , αλλά είναι ημιτελές. Δεν φτάνει να πεις «δώσε 10.000». Πρέπει να πεις: «έλα εδώ και θα ζήσεις, όχι μόνο θα μείνεις».
Ο Έβρος δεν χρειάζεται άλλα κουπόνια. Χρειάζεται πολιτική, μια στρατηγική που να στηρίζει τη ζωή και όχι να την ξεγελά.
Κι όσο αυτό δεν συμβαίνει, κανένα πρόγραμμα δεν θα φέρει πίσω τους ανθρώπους και βεβαίως, κανένα άρθρο σαν αυτό δεν θα φτάνει να εξηγήσει γιατί.
